ചിലരില് ഉത്സാഹം കാണാന് കഴിയും. പക്ഷേ ക്ഷമയുണ്ടാവില്ല. മറ്റു ചിലര്ക്ക് ക്ഷമയുണ്ടായിരിക്കും. എന്നാല് ഉത്സാഹം കാണില്ല. ചെറുപ്പക്കാരായ മക്കളില് തൊണ്ണൂറു ശതമാനവും ഉത്സാഹമുള്ളവരാണ്. പക്ഷേ അവരില് അത്രകണ്ട് ക്ഷമയുണ്ടാകാറില്ല. എന്തുകേട്ടാലും എടുത്തുചാട്ടമാണ്.
ക്ഷമയില്ലാത്തതിന്നാല്, പലപ്പോഴും ഉദ്ദേശിച്ചത് നേടാനാകുന്നില്ല. അതുപോലെ പ്രായമായ മക്കളില് അറുപത് എഴുപത് വയസ്സായവരില് വേണ്ടത്ര ക്ഷമകാണും. അവര് ജീവിതാനുഭവങ്ങളില്നിന്ന് ക്ഷമയും വിവേകവും ബുദ്ധിയും നേടി. പക്ഷേ ഉത്സാഹമില്ല. കാരണം ചോദിച്ചാല് പറയും ശരീരത്തിന്റെ ശക്തി നഷ്ടമായി, വിചാരിച്ചതുപോലെ മുന്നോട്ടു പോകാന് കഴിയുന്നില്ല എന്ന്. ഇതാണ് ഇന്ന് ഏറെപ്പേരിലുംകണ്ടുവരുന്നത്.
എന്നാല് നാം കൊച്ചുകുട്ടിയിലേയ്ക്കു നോക്കുക കുട്ടിക്ക് ഉത്സാഹവും ക്ഷമയുമുണ്ട്. കുട്ടി എഴുന്നേല്ക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു. വീഴുന്നു, വീണ്ടും ശ്രമിക്കുന്നു വീഴുന്നു. എന്നാല് അവന് ശ്രമം ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല. ദേഹം മുറിഞ്ഞാലും കുട്ടിശ്രമം വിടുന്നില്ല. ഉത്സാഹവും ക്ഷമയും കൈവിടാതെയുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായി അവന് എഴുന്നേല്ക്കാന് സാധിക്കുന്നു. കുഞ്ഞിനറിയാം വീണാലും രക്ഷിക്കാന് അമ്മയുണ്ടെന്ന്. ക്ഷമയും ഉത്സാഹവും ശുഭാപ്തിവിശ്വാസവും ഇതുമൂന്നുമാണ് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ മന്ത്രമാക്കേണ്ടത്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: