ദുഃഖങ്ങളുടെ ഉറവിടം അജ്ഞാനത്തില്‍

ശ്ലോകം 164

ദേഹാത്മധീരേവ നൃണാമസദ്ധിയാം

ജന്മാദിദുഃഖപ്രഭവസ്യ ബീജം

യതസ്തതസ്ത്വം ജഹി താം പ്രയത്‌നാത്

ത്യക്തേ തു ചിത്തേ ന പുനര്‍ഭവാശ

അസദ് വസ്തുക്കളില്‍ ആസക്തരായവരുടെ ദേഹാത്മബുദ്ധി തന്നെയാണ് അവരുടെ ജനനം മരണം തുടങ്ങിയ ദുഃഖങ്ങള്‍ക്ക് കാരണമായിരിക്കുന്നത്. അതിനാല്‍ പ്രയത്‌നത്തിലൂടെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കൂ. ദേഹത്തോടുള്ള താദാത്മ്യം നീങ്ങിയാല്‍ പിന്നെ വീണ്ടും സംസാരത്തില്‍ വന്ന് ജനിക്കേണ്ടി വരില്ല.

അന്നമയകോശമായ ഈ സ്ഥൂല ശരീരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിചിന്തനമാണ് കഴിഞ്ഞ 11 ശ്ലോകങ്ങളില്‍ കണ്ടത്. അന്നമയകോശ വിചാരം ഈ ശ്ലോകത്തോടെ അവസാനിപ്പിക്കുന്നു. ലോകത്തിലെ എല്ലാ വസ്തുക്കളേയും പോലെ തന്നെയാണ് നമ്മുടെ ശരീരവും. അവയെല്ലാം ഉണ്ടായി നിലനിന്ന് നശിക്കുന്നവയാണ്. ജനനം, വളര്‍ച്ച, രോഗം മുതലായവ, ക്ഷയിക്കല്‍, മരണം അല്ലെങ്കില്‍ നാശം എന്നിവ എല്ലാ അസദ് വസ്തുക്കള്‍ക്കും ഉണ്ടാകും. നിരന്തരം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതാണ് എല്ലാം. നമുക്ക് പെട്ടെന്ന് ബോധ്യമാവുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം. ഓരോ മാറ്റവും ഒരു തരത്തില്‍ വേദനയുണ്ടാക്കുന്നതാണ്. ശരീരത്തിനും ഇതൊക്കെ അനുഭവിക്കണം. ഞാന്‍ ശരീരമാണെന്ന തോന്നലുണ്ടായാല്‍ പിന്നെ കഷ്ടമാണ്. ദേഹത്തില്‍ ആത്മ ബുദ്ധിയെ വെച്ചു പുലര്‍ത്തുന്ന മിഥ്യാധാരണയാണ് എല്ലാ ദുരിതങ്ങള്‍ക്കും കാരണം.

ഈ ലോകത്ത് സുഖത്തിന് വേണ്ടി പ്രയത്‌നിച്ചാലും ദുഃഖമുണ്ടാകുന്നു എന്നത് എല്ലാവര്‍ക്കും മനസ്സിലായിട്ടുള്ള കാര്യമാകും. എന്നാല്‍ ഇത് പോലും അറിയാതെയുള്ള മൂഢന്‍മാരുണ്ടാകും.

ദുഃഖങ്ങളൊക്കെ ഒടുങ്ങാന്‍ എന്താണ് വഴി?

എവിടെ നിന്നാണ് ദുഃഖങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുന്നതെന്ന് കണ്ടെത്തണം. ദുഃഖങ്ങളുടെ വേര് അന്വേഷിച്ച് പോയാല്‍ അത് ചെന്ന് അവസാനിക്കുക അജ്ഞാനത്തിലാണ്.

അറിവില്ലായ്മയുടെ ഏറ്റവും പ്രകടമായ ഭാവമാണ് ഞാന്‍ ദേഹമാണെന്ന തോന്നല്‍.അതിനെ പ്രയത്‌നത്താല്‍ നീക്കം ചെയ്യണമെന്നതാണ് ഇവിടെ നിര്‍ദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഞാന്‍ ഈ ദേഹമല്ല, ആത്മാവാണ് എന്ന വസ്തവത്തെ ബോധ്യപ്പെടാന്‍ അത്ര എളുപ്പമൊന്നുമല്ല. അത്രയ്‌ക്ക് അധികമുണ്ട് ദേഹാത്മബുദ്ധി.  ശരീരത്തിനോട് വളരെ ആസക്തരായാണ് നാം ഓരോരുത്തരും ജീവിക്കുന്നത്. വെറുതെ ശാസ്ത്രങ്ങള്‍ പഠിച്ചതുകൊണ്ടോ തര്‍ക്കിച്ചതുകൊണ്ടോ ആ വ്യാമോഹം നീങ്ങില്ല.ചിലപ്പോള്‍ ഞാനീ ദേഹമല്ല എന്നൊക്കെ തോന്നിയേക്കാം.പക്ഷേ അടുത്ത നിമിഷം വീണ്ടും വ്യാമോഹത്തിലേക്ക് വഴുതി വീഴും .

ബോധപൂര്‍വമായ പ്രയത്‌നം കൊണ്ട് മാത്രമേ ദേഹാത്മബുദ്ധിയെന്ന മിഥ്യാഭിമാനത്തെ തുരത്താനാവൂ. ശാസ്ത്രം പഠിച്ച് വിചിന്തനം ചെയ്യണം. ശ്രവണം, മനനം ,നിദിധ്യാസനം എന്നിവ നന്നായി ചെയ്യണം. ഇതാണ് ശാസ്ത്രീയമായ പ്രയത്‌നം. അദ്ധ്യാത്മശാസ്ത്രത്തെയാണ് കേള്‍ക്കേണ്ടത്. കേട്ടതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ മനനം ചെയ്യണം – നിരന്തരം ആലോചിക്കണം.

വിചാരം ചെയ്ത് ഉറപ്പിച്ച് തന്റെ അനുഭവമാക്കിത്തീര്‍ക്കണം.എന്നാല്‍ മാത്രമാണ് ഞാന്‍ ദേഹമല്ല എന്ന് ബോധ്യമാവുകയുള്ളൂ. അറിവില്ലാത്തയാള്‍ക്ക് ദേഹത്തില്‍ എത്രയും വലുതായ ആത്മബുദ്ധിയുണ്ടോ അതുപോലെ തീവ്രമായ ബോധം ഞാന്‍ ആത്മാവാണ് എന്നത് ഉള്ളിലുറയ്‌ക്കുന്നയാണ് ജ്ഞാനി.

ആത്മസ്വരൂപമാണ് താന്‍ എന്ന് ഉറച്ചയാള്‍ക്ക് പിന്നീട് ജനനമില്ല. പുനര്‍ ഭവമെന്നാല്‍ വീണ്ടും ഭവത്തിലേക്ക്, ലോകത്തിലേക്ക് വരുക എന്നാണ്.ഭവം എന്നാല്‍ ഭവിച്ചത് – ഉണ്ടായത്. അതായത് ഈ ലോകം തന്നെ. അതില്‍ വന്ന് പിറക്കുന്നതാണ് പുനര്‍ഭവം. ദേഹാത്മബുദ്ധിയെ വെടിഞ്ഞവര്‍ക്ക് ഇനിയും ജനിച്ച് കഷ്ടപ്പെടേണ്ടതില്ല. സ്വസ്വരൂപമായ പരമാത്മാവില്‍ തന്മയീഭവിച്ച ആത്മജ്ഞാനിയെ ഒരു ദു:ഖവും ബാധിക്കുകയില്ല. ദേഹാഭിമാനം നീങ്ങിയാല്‍ ഉള്ളിലെ വാസനകളും ക്രമത്തില്‍ നീക്കും. പ്രാരബ്ധ കര്‍മ്മം തീരും വരെ ദേഹം കഴിഞ്ഞു പോകുന്നു. സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്താലും വീണ്ടും അല്പസമയം കൂടി കറങ്ങുന്ന ഫാന്‍ പോലെ.വാസനകള്‍ ക്ഷയിച്ചാല്‍ പിന്നെ മറ്റൊരു ദേഹം എടുക്കേണ്ടി വരില്ല. ജ്ഞാനിയ്‌ക്ക് സംസാരത്തില്‍ വന്ന് വീഴേണ്ടതില്ല.