സര്‍വ്വജ്ഞനും സര്‍വ്വവ്യാപിയും സര്‍വ്വതന്ത്ര സ്വതന്ത്രനുമായ ഈശ്വരന്‍ എങ്ങനെ അവിദ്യയില്‍ കുടുങ്ങി? ശരീരം മുതലായ ഉപാധികള്‍ മൂലം എങ്ങനെ പരിമിതനായി ബന്ധിക്കപ്പെട്ടു. ഇതിനെ വിവരിക്കുകയാണ് അടുത്ത ശ്ലോകങ്ങളില്‍.
36. ബന്ധനം എന്നാല്‍ എന്ത്?
ഇനിയുള്ള ആറ് ശ്ലോകങ്ങളില്‍ സംസാര ബന്ധനത്തെ വിശദമാക്കുന്നു.
ശ്ലോകം 137
അത്രാനാത്മന്യഹമിതിര്‍ ബന്ധ
ഏഷോളസ്യപുംസഃ
പ്രാപ്‌തോളജ്ഞാനാത്
ജനനമരണക്ലേശ സംപാതഹേതുഃ
യേനൈവായം വപുരിദമസത്
സത്യമിത്യാത്മബുദ്ധ്യാ
പുഷ്യത്യുക്ഷത്യവതി വിഷയൈ-
സ്തന്തുഭിഃ കോശകൃദ്വത്
അജ്ഞാനം മൂലം മനുഷ്യന് അനാത്മാവിനെ ആത്മാവെന്ന് കരുതുന്നു. ഇതാണ് ജീവന്റെ ബന്ധനം. അതുമൂലം ജനനമരണ ക്ലേശങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുന്നു. അസത്തായ ദേഹത്തെ ജീവന്‍ സത്യമെന്ന് കരുതും. ദേഹമാണ് ഞാന്‍ എന്ന തെറ്റായ ധാരണയാല്‍ അതിനെ വിഷയങ്ങളെ കൊണ്ട് പോഷിപ്പിക്കുകയും കുളിപ്പിക്കുകയും രക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പട്ടുനൂല്‍പ്പുഴു സ്വന്തം നൂലുകൊണ്ട് ബന്ധിക്കപ്പെടുന്നതു പോലെ ജീവനും ബന്ധിക്കപ്പെടുന്നു. ബന്ധനമെന്നാല്‍ എന്ത്? എന്ന ശിഷ്യന്റെ ആദ്യത്തെ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരമാണ് ഇവിടെ വിവരിക്കുന്നത്.
ശരീരം മുതലായ അനാത്മ വസ്തുക്കളെ ഞാന്‍ എന്ന് കരുതുന്നതാണ് ബന്ധനം. സ്വസ്വരൂപ അജ്ഞാനമാണ് ഇതിന് കാരണം. ആത്മസ്വരൂപമായ നാം അനാത്മാവെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച് അതുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കുമ്പോള്‍ ബന്ധനവും അനര്‍ത്ഥങ്ങളും ഉണ്ടാകും.
മദ്യലഹരിയില്‍ അടിപ്പെട്ടയാള്‍ തന്റെ നിഴലിനെ താന്‍ തന്നെയെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച് സങ്കടപ്പെടുംപോലെയാണിത്. നിഴലിലൂടെ വണ്ടി കയറിയാല്‍ തന്നെ വണ്ടിയിടിച്ചെന്നും മറ്റും കരുതി നിലവിളിക്കും. ‘എന്റെ നിഴല്‍ ഞാനാണ്’ എന്ന ഭ്രമം വല്ലാത്ത കുഴപ്പമുണ്ടാക്കും. മദ്യലഹരിയിലുണ്ടായ ഉന്മത്താവസ്ഥയില്‍ വിചിത്രമായ പലതും മദ്യപാനി കാട്ടിക്കൂട്ടും. അനാത്മ വസ്തുക്കളിലെ ആത്മബുദ്ധി ഇതുപോലെയാണ്. നമ്മുടെ എല്ലാ ദുരിതങ്ങള്‍ക്കും കാരണമിതാണ്. ജനന മരണങ്ങളാകുന്ന ക്ലേശങ്ങള്‍ വിടാതെ പിടികൂടും.
മുമ്പ് ഇല്ലാത്തതും ഭാവിയില്‍ നിലനില്‍ക്കാത്തതും ഇപ്പോള്‍ ഉള്ളതായി തോന്നുന്നതുമായതിനെയാണ് അസത്ത് എന്ന് പറയുന്നത്. നമ്മുടെ ശരീരവും അസത് വസ്തുക്കളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ പെടുന്നു. എന്നാല്‍ ഇതിനെ ഞാന്‍ എന്ന് കരുതി, ദേഹം മാത്രം സത്യം എന്ന തെറ്റിദ്ധാരണയില്‍ കുടുങ്ങുന്നു. ഇതാണ് വ്യാമോഹം. അപ്പോള്‍ പിന്നെ ദേഹത്തെ പല തരത്തില്‍ പോഷിപ്പിക്കലും സുഖിപ്പിക്കലുമായി കാലം കഴിക്കും. ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഭക്ഷണം കഴിക്കല്‍, കുളിപ്പിക്കല്‍, കളി, നേരമ്പോക്ക് തുടങ്ങിയവയൊക്കെ ഇതിന്റെ ഭാഗമായി തകൃതിയായി നടക്കും. ദേഹം നിരന്തരം നശിക്കുന്നതെന്ന് അറിയാതെ ജരാനരകളും ആധിവ്യാധികളുമായി കഷ്ടപ്പെട്ടു പോകും. ദേഹ പോഷണ ജോലിയില്‍ മുഴുകി സമയം പാഴാക്കുന്നവരാണ് ഭൂരിഭാഗം പേരും. ദേഹം ഞാനെന്ന് കരുതിയാല്‍ ദേഹത്തിന്റെ സുഖമാണ് എന്റെ സുഖം എന്ന് മതിമറന്ന് പോകും.
എത്ര ഗുരൂപദേശം കേട്ടാലും ശാസ്ത്ര പഠനം നടത്തിയാലും ഞാന്‍ ദേഹമെന്ന ഭാവം വിട്ടുമാറാന്‍ പ്രയാസമാണ്. ആത്മാവിനെ അറിയാത്തിടത്തോളം കാലം അനാത്മ ബന്ധനത്തില്‍ പെട്ട് ഉഴലും.
പട്ടുനൂല്‍പ്പുഴു തന്റെ സുരക്ഷയ്‌ക്കായി ഉണ്ടാക്കുന്ന കൂട് അതിന് ബന്ധനമാകുന്നത് പോലെയാണിത്. പട്ടുനൂല്‍പ്പുഴു തന്റെ ഉമിനീരില്‍ നിന്ന് ഉണ്ടായ നൂലുകൊണ്ട് സ്വയം പൊതിഞ്ഞ് കൂടുണ്ടാക്കും. പിന്നെ അതില്‍ നിന്ന് പുറത്ത് കടക്കാനാവാതെ കുടുങ്ങി കിടക്കും. പട്ടുനൂല്‍ എടുക്കാനായി മനുഷ്യന് ഇവയെ ഉപയോഗിക്കുമ്പോള്‍ അതിന്റെ ജീവന്‍ തന്നെ അപകടത്തിലാവുന്നു.
പട്ടുനൂല്‍ പുഴുവിന്റെ പുറം കോശം പോലെയാണ് മനുഷ്യന് അനാത്മ വസ്തുക്കളുടെ കട്ടി കൂടി വരുന്ന പുറംതോട്. ദേഹ പോഷണത്തിനായ് ആവശ്യങ്ങള്‍ പെരുകിപ്പെരുകി കൂട് കട്ടിയാകുന്നു. പൊളിച്ച് പുറത്തു കടക്കാനോ നമുക്ക് ശേഷിയില്ലാതാകും. സ്വസ്വരൂപത്തെ മറന്ന് അനാത്മ വസ്തുക്കളില്‍ താനെന്ന ഭാവം ഉണ്ടായതാണ് ഈ കുഴപ്പങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം കാരണം.
ജന്മഭൂമി ഓണ്‍ലൈന്‍
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: