ത്രിമാനം

ഒന്ന്

ഹേ വാതാലയനാഥ!  

നീയറിയുമോ നിന്മുന്നില്‍  

കൈ കൂപ്പിയും  

നാവാല്‍ നാമസഹസ്ര–

മേന്തിയുമകക്കാമ്പില്‍–

ക്കണക്കെന്നിയേ  

നോവാളും പരിദേവനത്തിരി–

യുമായ് ഞാനെത്തവേ,  

നില്‍ക്കുവാ–

നാവാതെത്തവ കാവലാ–

ളുകള്‍ പിടിച്ചുന്തുന്നൊ–

രാ നാളുകള്‍  

രണ്ട്

ദൂരം ക്ലേശവുമെന്‍ വിയര്‍–

പ്പില്‍, നെടുതാം ശ്വാസങ്ങ

ളാല്‍ത്താണ്ടി സ-

ഞ്ചാരം., വേദനയും വഴിച്ചെ–

ലവുമൊന്നൊന്നായ്  

സ്വരൂപിച്ചതും,  

നേരം കാലവുമൊത്തു

വന്നതുകണക്കാക്കീട്ടു  

ഗോവിന്ദ ! നിന്‍  

ചാരത്തെത്തി മടങ്ങിവന്നത്  

മനസ്സേറേ മുഷി–

ഞ്ഞിട്ടു താന്‍  

മൂന്ന്

ഇന്നാ നാളുകളെങ്ങ്? ഞാ–

നലസനായെന്‍ വീട്ടില്‍.,  

അര്‍ധാംഗി നിന്‍  

മുന്നില്‍ രാവിലെയന്തിയില്‍

പ്പതിവുപോല്‍ ദ്ദീപം  

തെളിച്ചീടവേ  

പൊന്നേ, മാനസമങ്ങു നിന്‍  

നടയിലാ,ണെന്‍ പൂതി  

തീരുംവരേ  

നിന്നാവൂ: മതിയാ വഴിക്കിതു  

വരെപ്പോകാഞ്ഞ–

തെന്തേ വിഭോ !

പി. ബാലകൃഷ്ണന്‍