മക്കളേ,
ഇന്നു മനുഷ്യന്‍ ഒരിറ്റു ശാന്തിക്കുവേണ്ടി സദാ പരക്കംപായുകയാണ്. ഭൂമുഖത്തുനിന്നു ശാന്തിയും സമാധാനവും അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. ഇന്നു ബാഹ്യലോകത്തെ സ്വര്‍ഗ്ഗമാക്കാന്‍ നമ്മള്‍ പാടുപെടുകയാണ്. എന്നാല്‍ നമ്മുടെ ആന്തരികലോകം നരകതുല്യമായി തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നതു നാമറിയുന്നില്ല. ഇന്നത്തെ ലോകത്തില്‍ സുഖഭോഗവസ്തുക്കള്‍ക്ക് ഒരു ക്ഷാമവുമില്ല. എയര്‍കണ്ടീഷന്‍ഡ് മുറികളും എയര്‍കണ്ടീഷന്‍ഡ് കാറുകളും എല്ലാം ആവശ്യത്തിലേറെയുണ്ടു്. പക്ഷെ എയര്‍കണ്ടീഷന്‍ഡ് മുറിയില്‍ താമസിച്ചിട്ടും മനസ്സമാധാനമില്ല. അത്തരം മുറികളില്‍ കിടന്നിട്ടും ഉറക്കംകിട്ടാതെ എത്രയോ പേര്‍ ഉറക്കഗുളിക കഴിക്കുന്നു. ആഡംബരത്തിന്റെ നടുവില്‍ ജീവിച്ചിട്ടും മനഃസംഘര്‍ഷം സഹിക്കാന്‍ കഴിയാതെ എത്രയോപേര്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു. സുഖവും സന്തോഷവും ബാഹ്യവസ്തുക്കളിലായിരുന്നു എങ്കില്‍ ആഡംബരജീവിതത്തില്‍നിന്ന് അവ കിട്ടിയേനെ. എന്നാല്‍ അങ്ങനെയല്ല കണ്ടുവരുന്നത്. കാറുകളും മുറികളും എയര്‍കണ്ടീഷന്‍ ചെയ്യാന്‍ വ്യഗ്രത കാട്ടുന്നവര്‍ തങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ എയര്‍കണ്ടീഷന്‍ ചെയ്യാന്‍ പഠിക്കുകയാണ് ആദ്യം വേണ്ടത്. ഏത് സാഹചര്യത്തിലും മനസ്സിന്റെ സ്വസ്ഥത നഷ്ടപ്പെടാതെയിരിക്കാനുള്ള വിദ്യയാണ് നമ്മള്‍ പരിശീലിക്കേണ്ടത്. അതുമാത്രമാണു യഥാര്‍ത്ഥ ആനന്ദത്തിലേയ്‌ക്കുള്ള വഴി. ആ വിദ്യയാണു് ആദ്ധ്യാത്മികവിദ്യ. അതു മനസ്സിന്റെ വിദ്യയാണ്. അതാണു യഥാര്‍ത്ഥ വിദ്യ.
ഒരിക്കല്‍ ഒരു ആശ്രമത്തില്‍ പുതുതായി എത്തിയ ഒരു സന്ദര്‍ശകന്‍ ഗുരുവിനോടു ചോദിച്ചു, ‘സ്വര്‍ഗ്ഗവും നരകവും വാസ്തവത്തില്‍ ഉണ്ടോ?’ഗുരു ചോദിച്ചു, ‘നിങ്ങള്‍ ആരാണ്?’ ‘ഞാന്‍ ഒരു പടയാളിയാണ്,’ അയാള്‍ അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞു. അതുകേട്ട് ഗുരു ചോദിച്ചു, ‘ഈ ചോദ്യം ചോദിക്കാന്‍ നിങ്ങളെപ്പോലെ ക്രൂരനും മൃഗതുല്യനുമായ ഒരാള്‍ക്ക് എന്തു യോഗ്യതയാണുള്ളത്? ഇത്തരം വിഡ്ഢിച്ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ച് എന്റെ സമയം പാഴാക്കാതെ തിരിച്ചു പോകൂ,’ പടയാളിക്ക് ഈ അപമാനം സഹിക്കാനായില്ല. കോപാകുലനായ അയാള്‍ വാളോങ്ങി ഗുരുവിനെ വധിക്കുവാന്‍ തുനിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഗുരു പറഞ്ഞു, ‘നിന്റെയുള്ളില്‍ ക്രോധം നിറഞ്ഞല്ലോ. നീ ഇപ്പോള്‍ നരകത്തിലാണ്’. അതു കേട്ടതും പടയാളിയുടെ മനസ്സില്‍ പശ്ചാത്താപം നിറഞ്ഞു. ഗുരുവിന്റെ ജ്ഞാനത്തിനു മുന്‍പില്‍ അയാളുടെ ക്രോധം അലിഞ്ഞില്ലാതായി. വാള്‍ ഉറയിലേയ്‌ക്കിട്ട് അയാള്‍ വിനയപൂര്‍വ്വം ഗുരുവിനെ വണങ്ങി. ഗുരു ശാന്തനായി പറഞ്ഞു, ‘ഇപ്പോള്‍ നീ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലാണ്,’
സ്വര്‍ഗ്ഗവും നരകവും രണ്ടും നമ്മുടെതന്നെ സൃഷ്ടികളാണ്. മനസ്സ് ശാന്തമാണെങ്കില്‍ ഏറ്റവും വലിയ നരകവും സ്വര്‍ഗ്ഗമായിത്തീരും. മനസ്സ് അശാന്തമാണെങ്കില്‍ ഏറ്റവും ഉയര്‍ന്ന സ്വര്‍ഗ്ഗവും നരകതുല്യമായിത്തോന്നും. ശാന്തിയും സമാധാനവും അവനവന്റെ മനസ്സിനെ ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്. അല്ലാതെ ബാഹ്യവസ്തുക്കളെയോ സാഹചര്യങ്ങളെയോ അല്ല. അതിനാല്‍ മനസ്സിനെ നമുക്കധീനമാക്കുവാനാണ് നമ്മള്‍ പഠിക്കേണ്ടത്. വൈരുദ്ധ്യങ്ങളുടെ നടുവില്‍ എങ്ങനെ ശാന്തിയും സന്തോഷവും നിറഞ്ഞ ഒരു ജീവിതം പടുത്തുയര്‍ത്തുവാന്‍ കഴിയും എന്നു പഠിപ്പിക്കുന്ന ശാസ്ര്തമാണു ആദ്ധ്യാത്മികത. അതറിഞ്ഞവന് പിന്നെ ദുഃഖിക്കേണ്ടിവരില്ല. മനസ്സിനെ അതിക്രമിച്ചുകഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ ആനന്ദം മാത്രമേ ഉള്ളൂ.
ശാശ്വതമായ ആനന്ദത്തെയാണു മോക്ഷമെന്നു പറയുന്നതു്. അതു സ്വര്‍ഗ്ഗനരകങ്ങള്‍ക്ക് അതീതമാണ്. അതു ഭൂമിയില്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോഴും ആകാം. ജനനവും മരണവുമുള്ള ശരീരമല്ല, അനശ്വരമായ ആത്മാവാണു താന്‍ എന്ന് അറിയുന്നവര്‍ എപ്പോഴും ആനന്ദിക്കുന്നു. സകലതും ഈശ്വരമയമായി കാണുന്ന അവര്‍ ധീരന്മാരാണ്. അവര്‍ മരണത്തെപ്പോലും ഭയക്കുന്നില്ല. അവരെ ഒന്നും ബന്ധിക്കുന്നുമില്ല.
ജന്മഭൂമി ഓണ്‍ലൈന്‍
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: