ജ്ഞാനിയുടെ ശുദ്ധമനസ്സ് ബ്രഹ്മമാണ്

ബ്രഹ്മലോകമെന്നു പറയുന്നത് ബ്രഹ്മാനുഭൂതിയാണെന്നിരുന്നാലും ക്രമമുക്തിയെ പിന്തുടരുന്നവര്‍ അതിനെ ഒരു ലോകമാണെന്നും അവിടെ എത്തിയവര്‍ക്ക് പുനര്‍ജനനമില്ലെന്നും പറയുന്നു. സ്വസ്വരൂപം ഉണര്‍ന്ന ജ്ഞാനികള്‍ മറ്റെങ്ങും പോകാതെ ഇവിടെത്തന്നെ അവസാനിക്കുന്നതായി ഉപനിഷത്തുകള്‍ പറയുന്നു.

ജ്ഞാനിയും മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ ദേഹത്തോടുകൂടിത്തന്നെ ഇരുന്നാലും അവന്‍ ഭേദത്തോന്നലുകള്‍ കൂടാതെ സര്‍വത്തെയും അഭേദമായിക്കïുകൊï് അഖണ്ഡാത്മാവായിരിക്കുകയാണ്. പാമരന്‍ ദേഹാത്മബുദ്ധിയോടുകൂടി എവിടെയും ഭേദത്തെത്തന്നെകï് സംസാര ചക്രത്തില്‍ കിടന്നുഴലുകയാണ്.

ആത്മസ്വരൂപത്തെ കïവന്റെ സഹസ്രാരം ശുദ്ധപ്രകാശമായിരിക്കുന്നു. വിഷയസാമീപ്യത്താല്‍ വിചാരം ജനിച്ചാലും അതു തനിക്കുള്ളിലാണെന്നു പറയുന്നു. അപ്പപ്പോള്‍ അതൊഴിഞ്ഞു പോകുമെന്ന സത്യത്തെ നാം രമണഗീതയില്‍ ദര്‍ശിക്കാം. ഈ ജ്യോതിസ്സു ദേഹാന്ത്യത്തില്‍ ആധാരമായ ഹൃദയത്തിലൊടുങ്ങിപ്പോകുന്നു.

ശുദ്ധമനസ്സെന്നും അചഞ്ചല ചിത്തമെന്നും പറയുന്നതൊന്നിനെത്തന്നെ. ജ്ഞാനിയുടെ ശുദ്ധമനസ്സ് ബ്രഹ്മമാണ്. പാമരന്റെ മനസ്സ് ദേഹാകാരമായും വിഷയാകാരമായും ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ജ്ഞാനിയുടെ മനസ്സ് ഒരു കണ്ണാടിക്കെതിരെ മറ്റൊരു കണ്ണാടിയെന്ന പോലെ ശുദ്ധബ്രഹ്മാകാരമായിരിക്കും. അവന്റെ പ്രവൃത്തിയിലും നിവൃത്തിയിലും ഇതു കാണപ്പെടുന്നുï്.