ചെങ്ങന്നൂരില്‍ കാര്യാലയ സമര്‍പ്പണ സമ്മേളനത്തില്‍ സര്‍കാര്യവാഹ് സുരേഷ് ഭയ്യാജി ജോഷി പ്രഭാഷണം നടത്തുന്നു
ഒക്‌ടോബര്‍ അവസാന ദിവസങ്ങളില്‍ ചെങ്ങന്നൂരില്‍ പോകാന്‍ അവസരമുണ്ടായി. അവിടെയടുത്ത് ഇടനാട്ടിടം ദേവീക്ഷേത്രത്തിന് സമീപത്ത് പമ്പാ നദീതീരത്ത് നടന്ന സംഘത്തിന്റെ ചിന്തന്‍ ബൈഠക് ആയിരുന്നു അവസരം. കേരളത്തിലെയും തമിഴ്‌നാട്ടിലെയും സംഘാധികാരിമാരും, മാനനീയ സര്‍കാര്യവാഹ് ഭയ്യാജി ജോഷിയും പങ്കെടുത്ത ആ പരിപാടി കുടുംബസംഗമംപോലെ ഹൃദ്യവും, വിവിധ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ചു വിജ്ഞാനപ്രദമായ ആശയവിനിമയങ്ങളുംകൊണ്ട് ഉദ്ദിപ്തമായി. സംഘത്തില്‍ അടിക്കടി നടക്കുന്ന ഇത്തരം ആശയവിനിമയങ്ങള്‍ ആണ് അതിന്റെ സവിശേഷത.
അടുത്ത ദിവസം ശബരിഗിരി വിഭാഗിനുവേണ്ടി പുതുതായി നിര്‍മ്മിച്ച കാര്യാലയത്തിന്റെ ഉദ്ഘാടനവും നടന്നു. പതിനഞ്ചുവര്‍ഷം മുന്‍കൂട്ടിക്കണ്ട് ആവശ്യാധിഷ്ഠിത സൗകര്യങ്ങള്‍ ഒരുക്കാന്‍ തക്കവിധത്തിലുള്ള നിര്‍മാണമാണ് നടത്തിയതെന്ന് കാര്യാലയത്തില്‍ ഒന്നു കയറിയിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ബോധ്യപ്പെട്ടു. കാര്യാലയത്തിന്റെ സമര്‍പ്പണം നടത്തിയത് സര്‍കാര്യവാഹ് തന്നെയായിരുന്നു. തന്റെ സൗമ്യവും അര്‍ത്ഥസമ്പുഷ്ടവുമായ വാക്കുകളിലൂടെ അദ്ദേഹം നല്‍കിയ സന്ദേശം ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. കാര്യം ആരംഭിക്കുമ്പോള്‍ കാര്യാലയം ഉണ്ടാകാറില്ലെന്നും സംഘപ്രവര്‍ത്തനം വിടര്‍ന്നു വികസിച്ചുവരുമ്പോഴാണ് കാര്യാലയം ആവശ്യമായി വരുന്നതെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. അപ്പോള്‍ അന്‍പത്തിരണ്ടുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ആദ്യമായി ചെങ്ങന്നൂര്‍ പോയപ്പോള്‍, ക്ഷേത്രത്തിന് മുന്‍വശത്ത് പമ്പയിലേക്കുള്ള വഴിയരികിലെ ഒറ്റമുറി കാര്യാലയത്തില്‍ താമസിച്ചത് ഓര്‍മ വന്നു. അന്ന് യുവാവായിരുന്ന എസ്. സേതുമാധവനായിരുന്നു പ്രചാരകന്‍. പിന്നീട് ഇടുക്കി ജില്ലയില്‍ ഉടുമ്പന്‍ ചോലയിലും നെടുങ്കണ്ടത്തുമൊക്കെ കൃഷിയും വാണിജ്യവുമായി കഴിയവേ സംഘചാലകനായി പ്രവര്‍ത്തിച്ച രവിച്ചേട്ടന്റെ വീടായിരുന്നു അത്. അന്നത്തെ ക്ഷേത്രീയ പ്രചാരകനായിരുന്ന മാ:യാദവ റാവു ജോഷിയുടെ പ്രവാസത്തിനിടെ ചെങ്ങന്നൂരിലെത്തിയപ്പോള്‍ താമസം രവിച്ചേട്ടന്റെ വീട്ടിലും, ബൈഠക് അവിടത്തെ കോലായിലുമായിരുന്നു.
യാദവ റാവുജിയുടെ ബൈഠക് ചിന്തോദ്ദീപകവും വിജ്ഞാനപ്രദവുമായിരുന്നു. അന്നത്തെ ആലപ്പുഴ, കോട്ടയം ജില്ലകളിലെ പ്രചാരകന്മാരും, വിഭാഗ് പ്രചാരകനായിരുന്ന ഹരിയേട്ടനും സന്നിഹിതനായിരുന്നു. ഓരോ ജില്ലയിലും 10-12 ശാഖകളിലേറെയില്ലാതിരുന്ന അക്കാലം ഇന്നത്തേതുമായി താരതമ്യമര്‍ഹിക്കുമായിരുന്നില്ല. മനോരാജ്യത്തില്‍ അര്‍ദ്ധരാജ്യം ആവശ്യമില്ലല്ലൊ. പ്രചാരകന്മാരുടെ ചിന്തയെയും മനസ്സിനെയും ഉദ്ദീപിപ്പിക്കാന്‍ യാദവറാവുജി ഓരോ ചോദ്യങ്ങള്‍ എടുത്തിടുമായിരുന്നു. അതിലൊന്നായിരുന്നു സംഘത്തിന്റെ ലക്ഷ്യമെന്താണ് എന്നത്. പ്രചാരകന്മാരല്ലേ? രാഷ്‌ട്രത്തിന്റെ പരമവൈഭവം തന്നെയെന്നു മിക്കവരും മറുപടി നല്‍കി. പരംവൈഭവത്തിലെത്തിയാല്‍ സംഘവും സമാജവും ഒന്നായിത്തീരും. പിന്നെ സംഘത്തിന്റെ ആവശ്യമുണ്ടാവില്ല.
അപ്പോള്‍ പ്രചാരകന്മാരായി നിങ്ങള്‍ എന്തു ചെയ്യും? എന്തായിരിക്കും നിങ്ങളുടെ പരിപാടി? അതൊരു വല്ലാത്ത ചോദ്യം തന്നെയായിരുന്നു. മറുപടി പറയിക്കാതെ വിടുന്ന ആളായിരുന്നില്ല യാദവറാവുജി. ഓരോരുത്തരെയും പേര്‍ പറഞ്ഞു ചോദിച്ചു. ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് പത്രപ്രവര്‍ത്തകനാകുമെന്നായിരുന്നു. അന്ന് ജന്മഭൂമിയും മറ്റും ഭാവനയില്‍ പോലുമില്ല. ജി.അപ്പുക്കുട്ടന്‍ പറഞ്ഞത് ഭജനപാടി നാടുമുഴുവന്‍ നടക്കുമെന്നായിരുന്നു. ഓരോ ആളും ഓരോന്നു പറഞ്ഞു. യാദവറാവുജി പറഞ്ഞത് ഹോട്ടലില്‍ തൊഴിലാളിയാവും, ഭക്ഷണം ഇഷ്ടംപോലെ കിട്ടുമല്ലോ എന്നായിരുന്നു. ഹോട്ടലിലെ തൊഴിലാളികള്‍ക്ക് നല്ല ഭക്ഷണമോ, അതു കഴിക്കാന്‍ സാവകാശമോ കിട്ടുകയില്ലെന്ന് അദ്ദേഹത്തിനറിയാമായിരുന്നോ എന്നു നിശ്ചയമില്ല.
ഇതൊക്കെകഴിഞ്ഞ്, എല്ലാവരെയും ഉത്തരംമുട്ടിച്ചശേഷം, സംഘകാര്യം അനുസ്യൂതമായി തുടരേണ്ടത് പരമവൈഭവം നിലനിര്‍ത്താനത്യന്താപേക്ഷിതമാണ് എന്നദ്ദേഹം അവരെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി. ആ ചന്ദ്രാര്‍ക്കം (ആ ചന്ദ്രതാരം എന്നു മലയാള ശൈലി തുടരേണ്ടതാണെന്നദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കി.
പിന്നീട് മുതിര്‍ന്ന പ്രചാരകനായും ബിജെപിയുടെ സംഘാടകനായും, ജന്മഭൂമിയുടെ സമുദ്ധാരകനായും പ്രവര്‍ത്തിച്ച പി.പി.മുകുന്ദന്‍ പ്രചാരകനായി ആദ്യമെത്തിയതു ചെങ്ങന്നൂരിലായിരുന്നു. ഞാന്‍ അന്ന് ചങ്ങനാശ്ശേരിയാണ് കേന്ദ്രമാക്കിയത്. ചെങ്ങന്നൂരില്‍ എത്തിയ വിവരം ലഭിച്ചപ്പോള്‍ കാണാന്‍ ചെന്നിരുന്നു. അദ്ദേഹം സ്‌കൂള്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥിയായിരുന്നപ്പോള്‍ തലശ്ശേരി കിഴക്ക് മണത്തനയില്‍ സംഘപ്രവര്‍ത്തനം ആരംഭിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിനിടയില്‍ പരിചയപ്പെട്ടതും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വീട് സ്വന്തം വീടുപോലെ ഉപയോഗിച്ചതും 1964 ല്‍ കാലടി ഒടിസിയില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗണശിക്ഷകനായതുമൊക്കെ ഓര്‍ക്കാന്‍ ആ അവസരം ഉപയോഗിച്ചു. കഴിഞ്ഞ മാസത്തില്‍ പരമേശ്വര്‍ജിയുടെ നവതി ദിനത്തില്‍ ചേര്‍ത്തലയ്‌ക്കടുത്ത്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇല്ലത്ത് പഴയ സഹപ്രവര്‍ത്തകര്‍ ഒരുമിച്ചു ചേര്‍ന്നപ്പോഴും രാമന്‍പിള്ളയും മുകുന്ദനും മറ്റനേകം പേരുമായി പഴയ ഓര്‍മകള്‍ പങ്കുവെക്കാന്‍ അവസരമുണ്ടായി.
മറ്റൊരു ചെങ്ങന്നൂര്‍ ബന്ധം മഞ്ചനാ മഠം ബാലഗോപാലുമായിട്ടുള്ളതാണ്. അദ്ദേഹം യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി കോളജില്‍ എന്റെ ഒരു വര്‍ഷം ജൂനിയറായി പഠിച്ചിരുന്നു. പിന്നീട് വളരെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം പേരെടുത്ത പത്രപ്രവര്‍ത്തകനായി, 1967 ലെ കോഴിക്കോട് ജനസംഘ സമ്മേളനത്തിലെ പത്രക്കാരുടെ ബന്ധം സംബന്ധിച്ച ചുമതലയേറ്റെടുത്തു. പിന്നീട് ജനസംഘത്തിന്റെ സംസ്ഥാന കാര്യദര്‍ശിയായി. ആ കാലത്ത് ചെങ്ങന്നൂരെ പുത്തന്‍കാവിലുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ വീട്ടില്‍ പോകാന്‍ അവസരമുണ്ടായി. ഇക്കുറി ചിന്തന്‍ ബൈഠകിന് പോയപ്പോള്‍ ആ വീട് അവിടെ കാണാനേ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവര്‍ എല്ലാവരും മറ്റു സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് മാറിക്കഴിഞ്ഞു. കേരളത്തിന്റെ സാംസ്‌കാരിക, രാഷ്‌ട്രീയ മേഖലകളില്‍ വന്‍ സംഭാവന നല്‍കിയ ആ കുടുംബത്തിലെ ആരും തന്നെ ഇപ്പോള്‍ പരിചയത്തിലില്ല.
അര്‍പണം എന്ന പേരില്‍ ബാലഗോപാല്‍ നടത്തിയ ത്രൈമാസികം, അതിന്റെ നിലവാരത്തില്‍ ഇന്നും കിടയറ്റതുതന്നെ. അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ചിലപ്പോള്‍ എറണാകുളത്തെ ജനസംഘകാര്യാലയത്തില്‍ വരാറുണ്ടായിരുന്ന രാജീവനാഥ് ചലച്ചിത്രമേഖലയിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഹരി, മധു എന്ന രണ്ട് അനന്തരവന്മാരെ ഇടയ്‌ക്കിടെ കാണാറുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ അവരും എന്റെ സമ്പര്‍ക്കത്തിലില്ല. അവിസ്മരണീയനായ മറ്റൊരു സുഹൃത്ത് പരേതനായ അയ്യപ്പനായിരുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞ് 1967 ല്‍ ജനസംഘത്തിന്റെ മുഴുവന്‍ സമയ പ്രവര്‍ത്തകനായിരുന്ന അദ്ദേഹം രണ്ടുവര്‍ഷം മുന്‍പ് അന്തരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകന്‍ അബിനുവിനെ കാര്യാലയ സമര്‍പണ വേദിയില്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ വീട്ടില്‍ കൊണ്ടുപോയി. അവര്‍ ചെങ്ങന്നൂര്‍ ക്ഷേത്ര സമീപത്തുള്ള ഇടുങ്ങിയ വീട്ടില്‍ താമസിക്കുന്നു. ഒരാള്‍ ഭാരതീയ വിദ്യാനികേതന്റെ ഐടി വികസനരംഗത്തെ പ്രമുഖനാണ്.
ഇത്രയും എഴുതിയത് ചെങ്ങന്നൂര്‍ കാര്യാലയത്തിന്റെ പുതിയ പരിസരത്തുണര്‍ന്ന ചിന്തകള്‍ നയിച്ച പാതയില്‍പ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്. കാര്യവികാസത്തിനാവശ്യമായ തലത്തിലേക്ക് കാര്യാലയങ്ങളും വളര്‍ന്നുവരുന്നതാണല്ലൊ സംഘസ്വഭാവം. അമ്പതുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് പൊക്കാളിപ്പാടങ്ങളുടെ തീരത്ത് വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ട്, സംസ്ഥാനമെങ്ങുമുള്ള സ്വയംസേവകര്‍ ഒരു രൂപാ കൂപ്പണ്‍ വാങ്ങി നിര്‍മിച്ച മാധവനിവാസ് പരിസരങ്ങള്‍ ഇന്ന് സംഘപരിവാറിന്റെ ബഹുമുഖമായ വികാസത്തിന്റെ പ്രത്യക്ഷ ദര്‍ശനം നല്‍കിക്കൊണ്ടു വിരാജിക്കുന്നത് നാം കാണുന്നുണ്ടല്ലോ.
ശബരിഗിരി വിഭാഗ് സംഘചാലകനായിരുന്ന രാജശേഖരന്റെ ഓര്‍മയ്‌ക്കായി കാര്യാലയത്തില്‍ സഭാ മണ്ഡപവും സംഘത്തിന്റെ ചക്രവാളം പ്രാഗ് ജോതിഷത്തിന്റെ നാടായ ആസാമിലേക്ക് വികസിപ്പിക്കുന്നതിനിടെ തീവ്രവാദികളുടെ ചിത്രവധത്തില്‍ രക്തസാക്ഷിയായ നാരായണന്‍ കുട്ടിയുടെ സ്മരണയ്‌ക്കായി ഗ്രന്ഥാലയത്തിനും പുതിയ കാര്യാലയത്തില്‍ ഇടം നല്‍കിയിരിക്കുന്നു. നാരായണന്‍ കുട്ടിയുടെ സംഘജീവിതം വിസ്മയകരമായ സംഘടനാ ചാതുരിയുടെയും ദൃഷ്ടാന്തമായിരുന്നു. താന്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ച സ്ഥലങ്ങളിലൊക്കെ ജനഹൃദയങ്ങളെ ആകര്‍ഷിക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞു. ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസമോ, അന്യഭാഷാ പാണ്ഡിത്യമോ ഒന്നുമില്ലാതെ വിദൂരസ്ഥമായ ആസ്സാമിലെ ദുബുരു വിഭാഗ് പ്രചാകനായിരിക്കെ, (മുരളി എന്ന പേരാണ് അവിടെ ഉപയോഗിച്ചത്)അദ്ദേഹം തീവ്രവാദികളുടെ നിരന്തരമായ വധഭീഷണിയെ കണക്കാക്കാതെ യാത്ര ചെയ്യുന്നതിനിടെ അദ്ദേഹത്തെയും സഹയാത്രികനെയും തട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുകയായിരുന്നു. സഹപ്രവര്‍ത്തകനെ അവര്‍ വിട്ടയച്ചു. നാരായണന്‍കുട്ടിയെ വധിച്ച വിവരം ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ക്കുശേഷം അറിവായി.
ബലിദാനികള്‍ക്ക് ശബരിഗിരി വിഭാഗില്‍ ഒട്ടും ക്ഷാമമില്ല. അവരുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളും സഹപ്രവര്‍ത്തകരും സമ്മേളിച്ച കാര്യാലയ സമര്‍പണം അത്യന്തം പ്രചോദകവും, പ്രത്യാശാ നിര്‍ഭരവുമായിരുന്നു. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് തലശ്ശേരിയിലെ പുതിയ കാര്യാലയം അന്ന് സര്‍കാര്യവാഹ് ആയിരുന്ന മാ.മോഹന്‍ജി ഭാഗവത് നിര്‍വഹിച്ചതിലും പങ്കെടുക്കാന്‍ അവസരമുണ്ടായി അതിന് സമാനമായ അനുഭൂതി ചെങ്ങന്നൂരിലും ലഭിച്ചു. ദക്ഷിണ കേരളത്തിലെ അതിപ്രാചീനവും ചെങ്ങന്നൂര്‍ നായനാരുടെയും മഹാദേവന്റെയും ഭഗവതിയുടെയും ചൈതന്യം തുളുമ്പി നില്‍ക്കുന്നതുമായ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ തീവണ്ടിയാപ്പീസിന് തൊട്ട് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന കാര്യാലയം സേവനത്തിന്റെ പുതിയ ചക്രവാളങ്ങള്‍ നേടുമെന്ന് പ്രത്യാശിക്കുകയാണ്.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: