നാഹം ഗൃഹം കരിഷ്യാമി ദുഃഖദം സര്‍വ്വഥാ പിത:
വാഗുരാദൃശം നിത്യം ബന്ധനം സര്‍വദേഹിനാം
ധനചിന്താതുരാണാനാം ഹി ക: സുഖം താത ദൃശ്യതേ
സ്വജനൈ: ഖലു പീഡ്യന്തേ നിര്‍ദ്ധനാ ലോലുപാ ജനാ:
ശ്രീശുകന്‍ പറഞ്ഞു: പിതാവേ, ഞാന്‍ ദുഃഖമയമായ ഗൃഹസ്ഥാശ്രമം സ്വീകരിക്കുകയില്ല. കിളികളെപ്പിടിക്കാന്‍ വേടന്‍ നീട്ടിയെറിയുന്ന വലയെന്നപോലെ മനുഷ്യരെ തടഞ്ഞു നിര്‍ത്തുന്നത് ഗൃഹമല്ലേ? ധനത്തെപ്പറ്റിത്തന്നെ ചിന്തിച്ചു വിഷമിക്കുന്നവര്‍ക്ക് സുഖമെവിടെ? വിഷയലോലുപരെ സ്വജനങ്ങള്‍ പോലും പീഡിപ്പിക്കുന്നു. മൂവുലകിലെ സമ്പത്ത് മുഴുവനും ഉണ്ടെങ്കിലും ഇന്ദ്രനായാല്‍പ്പോലും യാതൊരു ചുമതലകളുമില്ലാത്ത ഭിക്ഷാംദേഹിയെപ്പോലെ അവരൊന്നും സുഖികളല്ല. തപസ്സുചെയ്യുന്ന മുനിയെക്കണ്ടാല്‍ ഇന്ദ്രന്റെയുള്ളില്‍ ഉടനെതന്നെ അസൂയ തുടങ്ങുകയായി. ആ തപസ്സിനു വിഘ്‌നമുണ്ടാക്കാന്‍ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ ആരായുകയായി.
ലോകസുന്ദരിയായ ലക്ഷ്മീദേവിയെ കിട്ടിയിട്ടും മഹാവിഷ്ണുവിനുള്ളത് സുഖജീവിതമൊന്നുമല്ല. എപ്പോഴും ദൈത്യന്മാരോടു പോരാടണം എന്നുള്ളതുകൊണ്ട് ഭഗവാനും സമാധാനമില്ല. ശങ്കരന്റെ കാര്യവും വിഭിന്നമല്ല. തപസ്സുചെയ്യുന്നു, അസുരന്മാരോട് യുദ്ധം ചെയ്യുന്നു, എന്നിട്ടും സുഖമൊട്ടില്ലതാനും. വിഷയാസക്തനായ ധനവാന്‍ സുഖിക്കുന്നില്ല. ധനമില്ലെങ്കില്‍പ്പിന്നെ പറയുകയും വേണ്ട. അങ്ങയുടെ പുത്രനായ എന്നെ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് സംസാരമെന്ന ഘോരകാനനത്തിലേയ്‌ക്ക് പറഞ്ഞയക്കാന്‍ എന്താണിത്ര തിടുക്കം? ദുഃഖം പലവിധമാണ്. ജന്മദുഃഖം, ജരാദുഃഖം, മരണദുഃഖം, ഗര്‍ഭത്തില്‍ക്കിടക്കുന്നതിന്റെ ദുഃഖം, മാത്രമല്ല, കാമലോഭാദികള്‍ കൊണ്ടുള്ള ദുഃഖവും, യാചിക്കേണ്ടിവരുമ്പോഴുള്ള അഭിമാനിയുടെ ദുഃഖവും മനുഷ്യര്‍ അനുഭവിക്കുന്നു. അന്യരുടെ ധനത്തിലുള്ള ആശയാണ് ഏറ്റവും വലിയ ദുഃഖം. ബ്രാഹ്മണര്‍ ബുദ്ധിബലത്താലല്ല ജീവിക്കുന്നത്, മറ്റുള്ളവരില്‍ നിന്നും ദക്ഷിണ വാങ്ങിയാണ്. അപ്പോള്‍പ്പിന്നെ വേദശാസ്ത്രാദികള്‍ പഠിച്ചവര്‍ പോലും സമ്പത്തുള്ളവനെ സ്തുതിക്കാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതനാവുന്നു.
എന്നാല്‍ ഒറ്റത്തടിയാണെങ്കില്‍ എന്തെങ്കിലും കായും കിഴങ്ങുമൊക്കെ പറിച്ചു തിന്നു വിശപ്പടക്കാം. ഭാര്യാപുത്രാദികളെ പോറ്റി വളര്‍ത്തുന്നതില്‍ സുഖമെവിടെ? എനിക്ക് ജ്ഞാനശാസ്ത്രവും യോഗവും പഠിച്ചാല്‍ മതി. കര്‍മ്മകാണ്ഡത്തില്‍ എനിക്ക് രുചിയില്ല. പ്രാരാബ്ധം, സഞ്ചിതം, വര്‍ത്തമാനം എന്നീ മൂന്നുവിധ കര്‍മ്മങ്ങളും വേരോടെ ഇല്ലാതാവാന്‍ വേണ്ട മാര്‍ഗ്ഗം അങ്ങെനിക്ക് ഉപദേശിക്കണം. നാരികള്‍ അട്ടയെപ്പോലെയാണ്. രക്തം കുടിക്കുന്ന കാര്യം പീഡിതന്‍ അറിയുകപോലുമില്ല. ഭോഗം കൊണ്ട് വീര്യം, കുടിലഭാഷണം കൊണ്ട് ധനം, പിന്നെ മനസ്സ് ഇവയെല്ലാം അപഹരിക്കുന്നവളാണ് ഭാര്യ. ഭാര്യ നിദ്രാസുഖത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നു. നരന്റെ ജന്മം ദുഃഖിക്കാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടതാണ്, സുഖിക്കാനല്ലതന്നെ.
സൂതന്‍ പറഞ്ഞു: ശുകന്റെ ഇങ്ങനെയുള്ള വാദമുഖങ്ങള്‍ കേട്ട് വ്യാസന്‍ ചിന്താകുലനായി. ദുഃഖത്താല്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. ദേഹം വിറച്ചു. ഇതുകണ്ട് അത്ഭുതസ്തബ്ധനായി ശുകന്‍ ചോദിച്ചു: വേദാന്തവിജ്ഞാനം നിറഞ്ഞ എത്രയെത്ര കൃതികള്‍ അങ്ങ് രചിച്ചു! അങ്ങനെയുള്ള മഹാവിദ്വാനുപോലും മോഹമേകുന്ന മായാശക്തി അപാരം തന്നെ. വ്യാസനെപ്പോലും നിയന്ത്രിക്കുന്ന ആ മായ എന്താണെന്ന് ഞാന്‍ വിസ്മയിച്ചുപോകുന്നു. വേദങ്ങളെ വ്യസിച്ചും, പുരാണങ്ങള്‍ അനവധി രചിച്ചും ലോകത്തിനു മാര്‍ഗദര്‍ശനം നടത്തിയ വ്യാസനിതാ മായയില്‍പ്പെട്ടുഴറുന്നു! ബ്രഹ്മാദികളെപ്പോലും മോഹിപ്പിക്കുന്ന മായയുടെ പിടിയില്‍പ്പെടാത്തവരായി മൂന്നു ലോകത്തിലും ആരുമില്ല.
ത്രിമൂര്‍ത്തികളുടെ കാര്യവും വ്യത്യസ്തമല്ല. സര്‍വ്വജ്ഞനായ വിഷ്ണുപോലും മായാവശഗതന്‍. വ്യാസന്‍ വിഷ്ണുവിന്റെ അംശമാണെന്ന് സുപ്രസിദ്ധമാണ്. കപ്പല്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട വണിക്കിനെപ്പോലെ വ്യാസനും മോഹവലയത്തിലാണ്. അല്ലെങ്കില്‍ ഇങ്ങനെ വികാരത്തിനടിമപ്പെട്ടു കണ്ണീരു വാര്‍ക്കുമോ? ഇദ്ദേഹമാരാണ്? ഞാനാരാണ്? ഞാന്‍ എങ്ങനെ വന്നു? എന്താണീ പിതൃപുത്ര ഭാവത്തിന്റെ ഉറവിടം? വ്യാസമുനിപോലും കണ്ണീര്‍ വാര്‍ക്കുവാന്‍ ഇടയാക്കിയ ആ മായാദേവിയുടെ ശക്തി അപാരം. നരന്റെ ജന്മം ദുഃഖിക്കാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടതാണ്, സുഖിക്കാനല്ലതന്നെ.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: