ദേഹവും മനസ്സും മാത്രം മതി എന്നുവയ്ക്കുക. ദേഹമെന്നത് തുടര്ച്ചയായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ജഡദ്രവ്യസരിത്തും മനസ്സെന്നത് തുടര്ച്ചയായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വിചാരപരമ്പരയുമാണ്. ഈ രണ്ടിനും തമ്മില് പ്രത്യക്ഷം പോലുള്ള ഏകത്വം ഏതുവഴിക്കുണ്ടാകുന്നു? ഐക്യം യഥാര്ത്ഥമല്ലെന്ന് പറയാം. ഉദാഹരണം ഒരു തീക്കൊള്ളിയെടുത്ത് അതിവേഗത്തില് ചുഴറ്റുക, ഒരു മണ്ഡലം (വൃത്താകാരം) കാണാം. മണ്ഡലം വാസ്തവത്തിലില്ല; തുടര്ച്ചയായ ഭ്രമണം നിമിത്തം മണ്ഡലരൂപം തോന്നുന്നതേ ഉള്ളൂ. അതുപോലെ ഈ ജീവിതത്തില് ഏകത്വമെന്നതില്ല. തുടര്ച്ചയായി പാഞ്ഞുപോകുന്ന ദ്രവ്യനിചയം മാത്രമുണ്ട്. അതിനെ ഒന്ന് എന്നു പറയാമെന്നുമാത്രം. അതുപോലെ തന്നെ മനസ്സും. ഓരോ വിചാരവും മറ്റൊരു വിചാരത്തില്നിന്ന് വ്യത്യാസപ്പെട്ടതാണ്. ശക്തിയായ പ്രവാഹം നിമിത്തം ഏകത്വം എന്ന ഭ്രമമുണ്ടാകുന്നതേ ഉള്ളൂ. ഏകത്വമുണ്ടാക്കുവാന് (ആത്മാവെന്ന) മുന്നാമതൊന്നിനെ കല്പ്പിക്കേണ്ട. ജഗത്തില് നമുക്ക് ദൃശ്യമായും വേദ്യമായുമുള്ളത് ഈ ദേഹവും മനസ്സും മാത്രം. അവയ്ക്ക് ആധാരമായിട്ട് മറ്റൊന്നിനെ കല്പ്പിക്കേണ്ട.
– സ്വാമി വിവേകാനന്ദന്
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: