എപ്പോഴും തുടക്കക്കാരന്റെ ഭാവം വേണം എന്നുപറയും. കാരണം, തുടക്കക്കാരനു മാത്രമേ എന്തും ഇരുന്നു പഠിക്കുവാനുള്ള ക്ഷമയുണ്ടാകൂ. ശരീരം വളര്ന്നു വലുതാെയന്നു വച്ചു നമ്മുടെ മനസ്സ് വളര്ന്നിട്ടില്ല.
മനസ്സ് വളര്ന്നു വിശ്വത്തോളം വലുതാകണമെങ്കില് ആദ്യം നമുക്ക് ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ ഭാവം വരണം. കുഞ്ഞിനേ വളരാന് പറ്റുകയുള്ളൂ. നമ്മളില് ഇപ്പോഴുള്ള ഭാവം അഹങ്കാരത്തിന്റേതാണ്. ശരീരമനോബുദ്ധികളുടെതാണ്. ഇത് വിട്ടു കുഞ്ഞിന്റെ നിഷ്ക്കളങ്കഭാവംനാം ഉള്ക്കൊണ്ടാലേ പറയുന്നതു കേള്ക്കാനുള്ള ശ്രദ്ധ കൈവരൂ.
മലയുടെ മുകളില് എത്ര വെള്ളം വീണാലും തങ്ങിനില്ക്കില്ല. എന്നാലൊരു കുഴിയില് വെള്ളം താനെ ഒഴുകി വന്നു നിറയും. ഇതുപോലെ ഞാന് ഒന്നുമല്ല എന്ന ഭാവമുണ്ടായാല് എല്ലാം വന്നുചേരും എന്നാണ് അമ്മ പറയുന്നത്.ക്ഷമയും ശ്രദ്ധയും ആണ് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ സമ്പാദ്യം. അതു നേടിയവന് എവിടെയും വിജയിക്കും.
ക്ഷമയ്ക്കും ശ്രദ്ധയ്ക്കും അത്ര മഹത്ത്വമുണ്ട്. ക്ഷമയും ശ്രദ്ധയും വന്നു കഴിയുമ്പോള് തന്നിലെ അഴുക്കു കണ്ടറിയാനും അതു നീക്കം ചെയ്യാനും സഹായിക്കുന്ന കണ്ണാടി അവനില് തനിയെ തെളിയുന്നു. അവന്തന്നെ അവന്റെ കണ്ണാടിയായി മാറുന്നു. മറ്റാരുടെയും സഹായം കൂടാതെ സ്വയം അഴുക്കു കളയുവാനുള്ള മാര്ഗം മനസ്സിലാക്കി അതിനുള്ള കഴിവു നേടുന്നു.
അങ്ങനെയുള്ളവര് സര്വ്വതിലും ഗുരുവിനെ മാത്രമേ കാണുന്നുള്ളൂ. തന്നെക്കാള് കീഴെയായി ആരെയും അവര്ക്കു കാണുവാന് കഴിയില്ല. അങ്ങനെ വളര്ന്നവര് അനാവശ്യമായ തര്ക്കങ്ങളില് ഏര്പ്പെടുകയില്ല. അവര് ജിവിക്കുന്നതു നാക്കിലല്ല അവരുടെ ജീവിതം പ്രവൃത്തിയില്കാണാം.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: