ജീവിതലക്ഷ്യം പരമാത്മ പ്രാപ്തിയാണ്. സജ്ജനം സംസര്ഗം കൊണ്ട് അതു സാധിക്കുകയുള്ളൂ. സുദാമാവിന്റെ ജീവിതം ഭാഗവതത്തില് കാണിച്ചു തരുന്നത് അതാണ്. ഗുരുകുല പഠനകാല സമയത്ത് ഭഗവാനെ കൂട്ടുകാരനായി സുദാമാവിന് ലഭ്യമായി. തന്റെ മനസ്സാകുന്ന നിര്മലമായ അവില് ഭഗവാന് സ്വീകരിച്ചതോടെ സുദാമാവ് ഐശ്വര്യപൂര്ണനായി. ഭഗവാന് തന്ന ഐശ്വര്യത്തിനെ ഒട്ടും തന്നെ അനാദരിക്കാതെ സുദാമാവ് പ്രാര്ഥന തുടര്ന്നു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു. ഈ സൗഹൃദം, സ്നേഹം, സഖ്യം, അങ്ങയിലുള്ള ദാസ്യഭാവം എന്നിവ ജന്മജന്മാന്തരങ്ങളായി നിലനിര്ത്തി നിഷ്കളങ്കമായ ഭക്തിഭാവത്തിലുള്ള ഏതൊരു അവില് കിഴിയും ഭഗവാന് സ്വീകരിക്കും.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: