എം.പി. ഉണ്ണിത്താന്‍, ഭാരതീയ സംസ്‌കൃതിയിലൂന്നിയ രചനകളിലൂടെ മലയാള കവിതയ്‌ക്ക് നിര്‍ണായക സംഭാവനകള്‍ നല്‍കിയ കവി. പരമ്പരാഗത മലയാള കവിതാ പാരമ്പര്യത്തെ ആഴത്തില്‍ ഉള്‍ക്കൊണ്ട്, പുതിയ ദിശയിലൂടെ അദ്ദേഹം സഞ്ചരിച്ചു. എഴുത്തച്ഛന്‍ തുടങ്ങി മലയാള സാഹിത്യരചനാ ധാരകളെ വഹിച്ചതിനൊപ്പം പുതിയ ദര്‍ശനവും ശൈലിയുമന്വേഷിച്ച കവി.
ഉണ്ണിത്താന്റെ കാവ്യഭാഷ വൃത്തതാല്‍ പൂര്‍ണമായും സ്വയം രൂപംകൊണ്ടതാണ്. അത് അനുഭവശേഷിയെയും ഭാരതത്തിന്റെ ആദ്ധ്യാത്മികവും സാംസ്‌കാരികവുമായ പൈതൃകത്തോടുള്ള ആഴമേറിയ ആരാധനയെയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. പ്രാചീന പുരാണവും ഗ്രന്ഥപാരമ്പര്യവും സ്വാധീനിച്ചുകൊണ്ട്, പുത്തന്‍ രീതിയില്‍ പ്രമേയങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ആറ് ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങളും ആറ് കവിതാസമാഹാരങ്ങളും ഒരു സഞ്ചാര സാഹിത്യഗ്രന്ഥവും ഉണ്ണിത്താന്മാരുടെ ചരിത്രവും ഉള്‍പ്പെടെ പതിനാറ് കൃതികള്‍ ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ സൃഷ്ടിപരമായ വൈശിഷ്ട്യത്തിന് തെളിവാണ്.
മഹിതമായ നമ്മുടെ പാരമ്പര്യത്തോടും മൂല്യങ്ങളോടും സനാതന ധര്‍മത്തോടുമുള്ള ആദരവും വിശ്വാസവും ഊട്ടി ഉറപ്പിക്കുന്നതാണ് ഈ കൃതികളെല്ലാം. ആത്മീയ പൈതൃകത്തിന്റെ മഹാഗാഥകള്‍ എന്ന് ഇവയെ വിശേഷിപ്പിക്കാം. അഹല്യ, മണ്ഡോദരി, ശ്രീപത്മനാഭം, അകംപൊരുള്‍, കണ്ണപ്പചരിതം, ദിവ്യപ്രകാശം തുടങ്ങിയ കൃതികള്‍ പാരായണ സുഖമുള്ള സുന്ദര കാവ്യങ്ങളാണ്.
ഉണ്ണിത്താന്റെ അഹല്യ ഖണ്ഡകാവ്യം, പുരാണകഥകളെ പുതിയ ദൃഷ്ടികോണില്‍ അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള പരിശ്രമമായിരുന്നു. പുരാണകഥയില്‍ കാലാനുസൃതമായ മാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്തിയാണ് ‘അഹല്യ’ രചിച്ചിട്ടുള്ളത്. സ്ത്രീയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഉയര്‍ത്തിക്കാണിക്കുകയും അവരുടെ തീരുമാനങ്ങളെ ശ്രേഷ്ഠമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
മണ്ഡോദരി എന്ന കാവ്യം രാവണന്റെ പിതൃത്വവും അനീതിയുടെയും അധര്‍മ്മവുമായ പ്രതിരോധം ഹൃദയനാഥമായുള്ള പ്രതിരൂപമാണ്. ഈ കാവ്യത്തിലൂടെ, സ്ത്രീയുടെ ശക്തിയും ധീരതയും സാംസ്‌കാരിക നിലകളില്‍ കൂടുതല്‍ വിളിച്ചുചൊല്ലുന്നുണ്ട്. ഭക്തി, സംസ്‌കാരം, സാമൂഹ്യ വിമര്‍ശനം എന്നിവ ഇഴുകിച്ചേര്‍ന്നതാണ് ഉണ്ണിത്താന്റെ രചനകള്‍. കണ്ണപ്പചരിതം ദേവഭക്തിയും അതിന്റെ പ്രഗത്ഭതയും പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്ന കാവ്യമായി മാറുന്നു. അതേസമയം, ദിവ്യപ്രകാശം പോലെയുള്ള സൃഷ്ടികള്‍, സമൂഹത്തിലെ ഗുരുതരമായ മാറ്റങ്ങളെ എടുത്തുകാട്ടുകയും ജാതി വ്യവസ്ഥയേയും മതം അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വിവേചനങ്ങളേയും വിമര്‍ശിക്കുന്നു.
വ്യക്തിപരമായ അനുഭവങ്ങളും അന്യമായ സാമൂഹിക പരിസ്ഥിതികളും ഉണ്ണിത്താന്റെ കവിതകളിലൂടെയും പ്രമേയങ്ങളിലൂടെയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. കാലം എന്ന കവിതയിലെ അപാരമായ വിഷാദം, മനുഷ്യാവസ്ഥയുടെ ദുഃഖകരമായ ദിശയെ സുതാര്യമായി അനാവരണം ചെയ്യുന്നു.
ഉണ്ണിത്താന്റെ സാഹിത്യത്തിന്റെ വലുതായ പ്രധാന്യം, അതിന്റെ ദാര്‍ശനികത, ആത്മീയത, നന്മയുമായി സഹിതമായ വിമര്‍ശനപരമായ ശൈലികളില്‍ അനുഭവപ്പെടുന്നു എന്നതാണ്. ഭാരതീയ സംസ്‌കാരത്തിനും ഭാഷാ പാരമ്പര്യത്തിനും വേണ്ടി അദ്ദേഹം കൈക്കൊണ്ട രചനകള്‍, സംസ്‌കാരപരമായ പരിണാമത്തിനും ഉള്‍ക്കൊള്ളലിനും വലിയ ശക്തിയാകും.
നിരവധി പുരസ്‌കാരങ്ങളും ഇദ്ദേഹത്തെ തേടിയെത്തിയിട്ടുണ്ട്. വള്ളത്തോള്‍ ദേശീയ പുരസ്‌കാരം, സൗദി മലയാളി അസോസിയേഷന്‍ അവാര്‍ഡ്, ആറ്റിങ്ങല്‍ പങ്കജാക്ഷന്‍ നായര്‍ പുരസ്‌കാരം എന്നിവ പ്രധാനമാണ്. 81 -ാംവയസ്സിലും സാംസ്‌കാരിക പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലും എഴുത്തിലും സജീവമാണ് ഉണ്ണിത്താന്റെ ദാര്‍ശനികവും ആത്മീയവുമായ കാവ്യലോകം.
ജന്മഭൂമി ഓണ്‍ലൈന്‍
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: