നമനമോ, സ്മരണമോ, കീര്‍ത്തനമോ ചെയ്യാതെ നമ്മുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കായി മാത്രം നമ്മള്‍ ഭഗവാനെ തേടാന്‍ ശ്രമിക്കും. നമന,സ്മരണ, കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നമ്മുടെ മനസ്സിന് നല്‍കുന്ന പക്വത ഇല്ലാതെ നാം ചോദിക്കുമ്പോള്‍ നമുക്ക് ആഗ്രഹമുള്ളതിനേക്കാള്‍, ആവശ്യമുള്ളതാണ് ഭഗവാന് നല്‍കിയതെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയാതെ വരും.
യാചനം മോശമല്ലേ, എന്ന ചിന്തയാല്‍ ഭഗവാനോട് ചോദിക്കരുത് എന്ന് ബലം പിടിച്ച് ഒടുവില്‍ ഈ ലോകത്തോട് നമ്മള്‍ യാചിക്കും. എന്നെ സ്‌നേഹിക്കൂ, എന്നെ അംഗീകരിക്കൂ എന്നിങ്ങനെ. നമ്മളെന്തു ചോദിക്കുമ്പോഴും അത് നല്‍കാന്‍ പ്രാപ്തനായവനോട് ചോദിക്കണം. അതിനാല്‍ സര്‍വശക്തനായ ഭഗവാനോട് ചോദിക്കുന്നതാണ് ബുദ്ധി.
ഇവിടെ തുളസീദാസ് ഭഗവാനോട് ചോദിക്കുന്നത് എന്താണ്? ബല, ബുദ്ധി, വിദ്യാ എന്നിവ. ഹനുമാനാകട്ടെ ഈ മൂന്ന് കാര്യങ്ങളും നല്‍കാനുള്ള കഴിവുണ്ട്. ശാരീരിക, മാനസിക, ബൗദ്ധിക തലത്തിലുള്ള ബലം നല്‍കാന്‍ ഹനുമാന് കഴിയും. സീതയെ തേടി ദൂതനായി ലങ്കയ്‌ക്ക് പോകുന്ന ഒരൊറ്റ ഭാഗം മതി ഹനുമാന്റെ ഈ മൂന്നു തലത്തിലുമുള്ള ബലം അറിയാന്‍.
ശരി തെറ്റുകളെ കാട്ടിത്തന്ന്, നമ്മിലെ വിവേകത്തെ ദൃഢമാക്കുന്നതാണ് സാത്വിക ബുദ്ധി അഥവാ തെളിഞ്ഞ ബുദ്ധി. വിദ്യയെന്നത് ശരിയായ അറിവ് അഥവാ ആധ്യാത്മിക അറിവാണ് ഇവിടെ അര്‍ഥമാക്കുന്നത്. ശരിയായ അറിവ് ആര്‍ജ്ജിക്കാന്‍ ബുദ്ധി വേണം. ബുദ്ധിയാണ് അറിവിനെ ശരിയായ സമയത്ത് പ്രയോഗിക്കാന്‍ സഹായിക്കുക. വിദ്യയുടെ അതിജീവനത്തിന് ശരീരത്തിനും മനസ്സിനും ബുദ്ധിക്കും ബലം വേണം. ഇതാണ് ബല, ബുദ്ധി, വിദ്യ എന്നിവ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം.
പ്രാര്‍ഥനയിലെ അഞ്ചാം ഘടകമാണ് അര്‍പ്പണം. നമ്മള്‍ നമ്മെത്തന്നെ ഭഗവാന് സമര്‍പ്പിക്കൂ എന്നെല്ലാം പറയാറുണ്ട്. പക്ഷേ അതെത്രത്തോളം അര്‍ഥവത്തായി ചെയ്യാന്‍ നമുക്ക് കഴിയുന്നുണ്ട്? നമ്മുടെ ശരീര, മനോ, ബുദ്ധിയുടെ പൂര്‍ണ സമര്‍പ്പണം പ്രാര്‍ഥനയില്‍ വിശേഷപ്പെട്ടതാണ്. ആചാര്യന്മാര്‍ മറ്റൊരു രീതിയിലും അര്‍പ്പണത്തെ വിവക്ഷിക്കാറുണ്ട്. അതിങ്ങനെ: ഭഗവാന് ഇല്ലാത്തത് എന്നാല്‍ നമ്മുടെ കൈയില്‍ ആവശ്യത്തില്‍ കൂടുതലുള്ളത് വേണം കൊടുക്കാന്‍. അവയാണ് ക്ലേശങ്ങള്‍. അത് നമുക്ക് ആവശ്യത്തില്‍ കൂടുതലുളളതും ഭഗവാന് ഇല്ലാത്തതുമാണ്.
ബ്രഹ്മചാരി സുധീര്‍ ചൈതന്യ
ജന്മഭൂമി ഓണ്‍ലൈന്‍
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: