നീട്ടുമ്പോഴേക്കും പിന്വലിക്കുന്ന,
മറു കൈയുടെ നിര്വികാരതയാണ്,
പ്രണയമെന്ന തിരിച്ചറിവുകളില്;
നടന്നു തീര്ത്ത ഭ്രാന്തന് ദൂരങ്ങളെത്രയോ…
പറയാതടക്കിപ്പിടിക്കുമ്പോഴും,
കാണാമുറിവുകളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന,
നനവിന്റെ നേരാണ് സ്നേഹമെന്നറിഞ്ഞ്;
മരുന്നു മണമുള്ള കട്ടില് വിരിപ്പില് ,
കാലത്തിന്റെ വിരല്പാടിലുറയുന്നതെ സുഖം…
നെല്ലിക്ക
പകരം വെക്കാനാവാത്ത
മധുരത്തിലേക്കുള്ള കയ്പ്പിന്റെ ഉന്മാദം
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: