കളിക്കളത്തില്‍ നിന്ന്

കറുത്തപുക തുപ്പിതുപ്പിക്കൊണ്ട്

ചുഴിഞ്ഞുപാഞ്ഞെത്തുന്ന

സ്മൃതികളുടെ പ്രവാഹത്തിലേക്ക്

എടുത്തുചാടി ഒന്നുമല്ലാതാവാന്‍

എനിക്കാവില്ല;

നേരിന്റെ പശിമയൂറിയ നട്ടെല്ല്

എന്നെ താങ്ങിനിര്‍ത്തുന്നതുകൊണ്ട്

പരുങ്ങിപ്പരുങ്ങി നിന്ന വിപദിധൈര്യം

വിഭാതത്തില്‍

എന്നെത്തിരഞ്ഞെത്തുമെന്ന് എനിക്കറിയാം

കറുപ്പും വെളുപ്പും കള്ളികള്‍ വരച്ചുകാട്ടി

എന്നെ നൃത്തം ചവിട്ടാന്‍വിട്ട

എന്റെ രാജാവ്-

എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട താരകം

വരുതിക്കു പുറത്തുനിന്ന്

എന്റെ കളി കണ്ടുകണ്ട്

എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുകമാത്രമായിരുന്നു-

അനുകമ്പയൂറിയ ശിരസ്സുകൊണ്ട്,

പതുക്കെപ്പതുക്കെ…

ഇല്ല,

കളിക്കളം വിട്ടേച്ചു പോകാന്‍

സമയമായില്ല