ശക്തിയും ജ്ഞാനവും ഒരു മനുഷ്യനില് സമ്മേളിക്കുമ്പോള് അവനില് ബോധവികസനം സംഭവിക്കുന്നു. ബോധവികസനത്തില് നിന്ന് തിരിച്ചറിവും തിരിച്ചറിവില് നിന്ന് ധര്മബുദ്ധിയും ആവിര്ഭവിക്കുന്നു. ധര്മബുദ്ധി ഉദിച്ച മനുഷ്യനില് വരേണ്ടതെല്ലാം വന്നുചേരും. അവന്റെ ജന്മോദ്ദേശ്യം സഫലീകരിക്കപ്പെടും. ഇതാണ് മനുഷ്യജീവിതത്തിന്റെ രഹസ്യം. ഈ തിരിച്ചറിവ് നഷ്ടപ്പെടുമ്പോള് മനുഷ്യന്റെ ബോധത്തെ തമസ്സ് ആവരണം ചെയ്യാന് ഇടവരുന്നു. അത് പ്രപഞ്ച സ്വഭാവമാണ്.
തമസ് വന്നുമൂടുമ്പോള് മനുഷ്യഹൃദയങ്ങളില് ദുഃഖങ്ങളും അസ്വസ്ഥതകളും മേല്ക്കുമേല് പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന് തുടങ്ങുന്നു. ജീവഹൃദയങ്ങളുടെ വെപ്രാളം പ്രകൃതിയുടെ ചലനങ്ങളെയും ഏകോപിപ്പിക്കുന്നു. തമസ്സിന്റെ അപ്പുറം കടക്കാനുള്ള ഒരു വ്യഗ്രത എല്ലാ ജീവനിലും പ്രബലമാകുന്നതും ഇതേ സമയത്താണ്. പക്ഷേ, അതിനെ തിരിച്ചറിയാനോ രക്ഷാമാര്ഗ്ഗങ്ങള് കണ്ടെത്താനോ സാധിക്കാതെ ജീവന്മാര് ആര്ത്തനാദം കൂട്ടാന് തുടങ്ങുന്നു. അപ്പോള് വേനല്ച്ചൂടില് മഴ പെയ്യുന്നതുപോലെ അവന്റെ കാരുണ്യം ഭൂമിയിലേക്ക് ഒഴുകാനാരംഭിക്കും. ഇറങ്ങിവരുന്ന ആ പ്രകാശരശ്മികള് മനുഷ്യജീവനെ പ്രബുദ്ധരാക്കി രക്ഷാമാര്ഗത്തെ തുറന്നുകൊടുക്കുന്നു.
സന്ദര്ഭം വരുമ്പോള് ഉപാധികളിലൂടെ അവന്റെ സാന്നിധ്യം ലോകത്തിലേക്ക് പ്രവഹിക്കുന്നു. ധര്മസംസ്ഥാപനത്തിന് വേണ്ടി ഭഗവാന് അവതരിക്കുന്നു എന്നുപറയുന്നതിന്റെ പൊരുള് ഇതാണ്.
– തഥാതന്
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: