യഥാര്ത്ഥ ധീരനു ശത്രുവില്ല. അങ്ങനെയൊരു ചിന്ത തന്നെയില്ല. അയാളുടെ മനസ്സ് ഒരു സാഹചര്യത്തിലും അല്പ്പവും പതറുന്നില്ല. ലോകത്തിനുമുമ്പില് തന്റെ ധീരത വിളംബരം ചെയ്യേണ്ട ആവശ്യമില്ല. രണ്ടും കാണുമ്പോള് മാത്രമേ ഭയമുള്ളൂ. താന് പരിമിതനും അന്യരില്നിന്നു ഭിന്നനുമാണെന്നു വിചാരിക്കുമ്പോള് മാത്രമേ പേടിക്കേണ്ട ആവശ്യമുള്ളൂ. മറിച്ചു താന് സര്വ്വവ്യാപിയായ ആ നിത്യസത്യത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്നു ഉറച്ചാല്പിന്നെ ആരെ ഭയപ്പെടണം. എന്തിനെ ഭയപ്പെടണം.?അതിനെയാണു സമര്പ്പണം എന്നുപറയുന്നത്.
ലോകത്തില് ഉണ്ടെന്നുപറയാന് നമുക്ക് ഒരു എതിരാളി മാത്രമേയുള്ളൂ അതു നമ്മുടെ അഹങ്കാരമാണ്. അതിനെ കീഴടക്കുന്നതാണു ശരിയായ ധീരത. അതിനെ ഈശ്വരനു സമര്പ്പിക്കാന് കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ ഭയമില്ല. ടെന്ഷനില്ല. ജീവിതത്തില് ഏതു സാഹചര്യത്തെയും നിശ്ചിന്തനായി നേരിടാന് കഴിയുന്നതാണു ധീരത. അവിടെ പ്രതീക്ഷയില്ല. അതുകൊണ്ട് നിരാശയുമില്ല. അവിടെ സംഘര്ഷമില്ല. അതിനാല് ശാന്തി വേറെ അന്വേഷിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല. ജീവഭാവം നിലനില്ക്കുന്നതുവരെ ഭയം ഉണ്ടാകും. അതുപോയി ആത്മഭാവം വന്നാല് എല്ലാ ഭയവും അസ്തമിക്കുന്നു. ആരെയും എന്തിനെയും സ്വാഗതം ചെയ്യാന് കഴിയുന്ന മനസ്സാണു സമര്പ്പണം കൊണ്ടു നമുക്കു കിട്ടുന്നത്.
മാതാ അമൃതാനന്ദമയിദേവി
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: