ഊഴികത്തിയുരുകുമീ
കൊടുംവേനലിലും
ഉച്ചനേരത്തു വീശും
ഉഷ്ണക്കാറ്റിലും
ഉരുകിയൊലിച്ചിരിക്കുന്ന നേരം
നിന്നെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കവെ
പെയ്യുന്നുണ്ട് ഹൃദയത്തില്‍
പ്രണയമഴപോല്‍
മൊഴികള്‍ സഖീ…
ഒടുങ്ങുമീ വേനല്‍
വൈകാതെ
ജീവിത ദുഃഖങ്ങളെന്നപോല്‍
വരുമിനിയുമിതുവഴി
മഴമേഘങ്ങള്‍
പ്രണയ സങ്കീര്‍ത്തനങ്ങള്‍ പാടി
നിറഞ്ഞുപെയ്യാന്‍
പൂമൊട്ട്
എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍
വിരിയാന്‍ വിമ്പിനില്‍ക്കുന്നു
ഒരു പ്രണയ മുകുളം.
നിന്റെ
പവിഴാധരങ്ങളുടെ
മൃദു സ്പര്‍ശം മതി
അതിനുണരുവാന്‍,
ഒരു നിദ്രയില്‍
നിന്നെന്നപോലെ.
വിരിയാതെ
കൊഴിയേണ്ടി വരുന്ന പൂവും
പാതിവഴിയില്‍
അനാഥമാവുന്ന
പ്രണയവും
പകരുന്ന ഹൃദയവേദന
ഒന്നുതന്നെ.
പറവൂര്‍ ബാബു
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: