നീലഗിരിയിലെ ഞായറാഴ്ചകള്‍

പി.എന്‍. രാജേഷ് കുമാര്‍

ഫെലിക്‌സ്,

നീലഗിരി സെന്റ് സ്റ്റീഫന്‍സ് ചര്‍ച്ചിലേക്കുള്ള

മഞ്ഞുപുതച്ച പടികളില്‍വച്ചല്ലേ

ഏതാണ്ടിരുപതുകൊല്ലംമുന്‍പ്

ഏപ്രിലവസാനത്തെ ഞായറാഴ്ച

നിന്നെയാദ്യമായ്  

ഞാന്‍ കാണുന്നത്?

ഹോളിമാസ് കഴിഞ്ഞ്

ആളുകളെല്ലാം പടിയിറങ്ങിപ്പോയിട്ടും

നീ മാത്രം

നിലാവുപരന്ന  

ആ ഒടുവിലത്തെ

ഗ്രാനൈറ്റ് പടിയിലിരുന്ന്

ഗിറ്റാറില്‍  

വിരലോടിക്കുകയായിരുന്നു!

ഇരുതോളുകളിലേക്കു-

മൂര്‍ന്നുകിടന്നിരുന്ന,

നിന്റെ കറുത്തുചുരുണ്ടമുടികളി-

ലന്നുഞാന്‍ കണ്ടത്,

ക്രൂശിതന്റെ മുഖത്തെ

ദൈന്യതയായിരുന്നു!

പിന്നീട്, നിന്നെ ഞാന്‍

മിക്ക സണ്‍ഡേകളിലും റോസ്ഗാര്‍ഡന്‍സിലോ,

സെവന്‍സ് കഫേയുടെ

തിരക്കൊഴിഞ്ഞ മൂലയിലോ,

അതുമല്ലെങ്കില്‍

സെമിത്തേരിറോഡി-

നിടതുവശത്തുള്ള

ബ്ലൂ ബെല്‍ ഫ്‌ളെവേഴ്‌സിലെ

നീണ്ടക്യൂവിന് പിന്നിലോ

കാണാറുണ്ടായിരുന്നു!

അവസാനമായി

നിന്നെക്കാണുമ്പോള്‍

എയ്ഞ്ചല്‍ മരിയ ബെന്നറ്റ്

(16-2-1980   –   27-4-2002)

എന്നെഴുതിയ കല്ലറയില്‍

ഒരുപിടിയിളം റോസ്പൂക്കളും

ഗിറ്റാറും ചേര്‍ത്തുവച്ച്,

മഫഌയറില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി,

നീ തലകുമ്പിട്ടു-

നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു!

ഇന്നുപക്ഷേ,

നിന്റെ മുടിയിഴകള്‍ക്ക്

തൂമഞ്ഞിന്റെയതേ നിറമാണ്!

മുഷിഞ്ഞ ജുബ്ബാനിറയെ

ചുളിവുകള്‍ വീണിരിക്കുന്നു!

തേഞ്ഞുതീരാറായ

ചപ്പലുകളാകെ പൊടിപുരണ്ടിരിക്കുന്നു!

എങ്കിലും ഫെലിക്‌സ്,  

നീയര്‍പ്പിച്ച

ഈ പനിനീര്‍പ്പൂക്കള്‍

എത്ര പുതുമയുള്ളവയാണ്!