സുഷമാജിക്ക്

മഴയെന്ന കൈതവമൊടിന്നു 

കേരളം,

മിഴിനീര്‍ പൊഴിപ്പു, 

ലയമെന്ന മട്ടിലായ്;

അഴലെത്രയെന്നു പറയാ, 

നസാദ്ധ്യമി-

പ്പൊഴുതമ്മയായ ‘സുഷമാജി’ 

പോകയാല്‍!

വിങ്ങുന്നിതിന്നു ഹൃദയം, 

നയനങ്ങള്‍ രണ്ടും

ചെങ്ങിക്കലങ്ങി മിഴിനീ, 

രൊഴുകിത്തുടങ്ങി,

തിങ്ങിക്കവിഞ്ഞ 

‘സുഷമാപ്രസരം’ പൊലിഞ്ഞൂ

മുങ്ങുന്നു ഭാരതമഹോ! 

കദനാബ്ധി തന്നില്‍!