യോഗ ചെയ്യുമ്പോള് ഒരു താളക്രമം വേണം. നമ്മുടെ ശ്വാസവും ഇതേ താളക്രമത്തിലായിരിക്കണം. ശ്വാസം മൂലാധാരത്തിന്റെ പിറക് വശത്തില്ക്കൂടി ആരംഭിച്ച് മുകളിലോട്ട് സ്വാധിഷ്ഠാനം, മണിപൂരകം, അനാഹതം, വിശുദ്ധി, ആജ്ഞ അവസാനം സഹസ്രാരപത്മവും കഴിഞ്ഞ് ക്രമത്തില് മുന്ഭാഗത്തുകൂടി പടിപടിയായി താഴ്ന്നുവന്ന് മൂലാധാരത്തില് തന്നെ അവസാനിക്കണം. കുറച്ചുകൂടി ലളിതമായി പറഞ്ഞാല് ഇഡനാഡിയില്ക്കൂടി ശ്വാസമെടുത്ത് പിംഗളനാഡിയില്ക്കൂടി ഉഛ്വസിക്കണം.
ഇത് മുകളില് പറഞ്ഞ താളക്രമത്തില് ആകുമ്പോള് ധ്യാനം ആകുന്നു. ഇങ്ങനെ ശ്വസിക്കുമ്പോള് ഈ രണ്ട് നാഡിയുടെയും നടുവിലായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന സുഷുമ്ന നാഡിയുണ്ട്. ഈ നാഡിയുടെ ഏറ്റവും താഴെയായി വെള്ളരിയുടെ വള്ളിപോലെ അല്ലെങ്കില് നാഗത്തെപോലെ ചുരുണ്ടുകൂടി ഉറങ്ങുന്ന കുണ്ഢലിനീ ശക്തിയുണ്ട്. ഇത്തരത്തില് ശ്വാസമെടുക്കുമ്പോള് സഹസ്രാര പത്മത്തില് അമൃത് പൊഴിയുമെന്നാണ് പറയുന്നത്. സഹസ്രാരപത്മത്തില് അനുഭവപ്പെടുന്ന ഈ അമൃതപ്രവാഹം അനുഭവിക്കാനായി സുഷുമ്നയുടെ ഏറ്റവും താഴെയായി നിദ്രകൊള്ളുന്ന കുണ്ഢലിനീ ശക്തി മെല്ലെ പത്തിവിടര്ത്തി മുകളിലോട്ട് കയറും. ഇത് ലക്ഷത്തില് ഒരാള്ക്കോ മറ്റോ മുഴുവനായി അനുഭവപ്പെടുകയുള്ളൂ. ഈ കുണ്ഡലിനീ ശക്തി ഓരോ സ്ഥലത്ത് എത്തുമ്പോള് നമുക്ക് വ്യത്യസ്തമായ അനുഭൂതികള് ഉണ്ടാവും എന്നാണ് പറയുന്നത്. ഇതിലൂടെ ലോകത്തില് നടക്കുന്ന സകല കാര്യങ്ങളും അറിവും നിഷ്പ്രയാസം കരഗതമാകും.
വളരെ ചിട്ടയോടുകൂടി നടത്തുന്ന തികച്ചും ലളിതമായ ഒരു വ്യായാമമുറ മാത്രമാണ് യോഗ. പിന്നെ ചില ആചാര്യന്മാര് ഇതിന്റെ തുടക്കത്തില് ഓം എന്ന് തുടങ്ങി ഒരു ശ്ലോകം ചൊല്ലി ലോകത്തിലെ സമസ്ത ജീവജാലങ്ങള്ക്കും സൗഖ്യം വരേണമേ എന്ന് പ്രാര്ത്ഥിക്കുക മാത്രമേ ചെയ്യുന്നുള്ളൂ. നേരത്തെ പറഞ്ഞ താളക്രമത്തില് ശ്വാസോഛ്വാസം ചെയ്താല് മാത്രം തന്നെ ഒരു പ്രത്യേകതരം അനുഭൂതി ലഭിക്കും.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: