ദുഃഖത്തിന്റെ മൂലകാരണം യഥാര്ത്ഥത്തിലെന്താണ്? സ്നേഹവും വെറുപ്പും നിറഞ്ഞ ദേഹബന്ധം. സ്നേഹവും വെറുപ്പും – ഈ രണ്ടവസ്ഥകളും ബുദ്ധിയുടെ പ്രവര്ത്തനങ്ങളില് ചിലത് നന്മയായും ചിലത് തിന്മയായും തോന്നിപ്പിക്കുന്ന അവസ്ഥയില് നിന്നുളവാകുന്നതാണ്. ഈ നന്മതിന്മകള് – ഗുണദോഷങ്ങള് – മനസ്സിന്റെ വിഭ്രാന്തിയാണ്, മോഹമാണ്. എന്നിട്ടും നിങ്ങള്ക്കിഷ്ടവും അനുകൂലവുമെന്ന് തോന്നുന്നതിനോട് പ്രതിപത്തിയും മറ്റുള്ളതിനോട് വെറുപ്പും ഉളവാകുന്നു. എന്നാല് ഉപരിസ്ഥിതനായവന് രണ്ടും വ്യത്യസ്തമല്ല; രണ്ടിനും അവനര്ത്ഥം കല്പ്പിക്കുന്നുമില്ല.
രണ്ടെന്ന ഒരവസ്ഥയുടെ അഭാവത്തില് നല്ലതെന്നും ചീത്തയെന്നും ഉണ്ടാവാനവകാശമില്ല. ഏകത്വത്തില് ദ്വിത്വം ദര്ശിക്കുന്നത് മായയാണ് – അജ്ഞാനമാണ്. അര്ജ്ജുനനെ ദുഃഖനിമഗ്നനാക്കിയ അജ്ഞത ഇത്തരത്തിലുള്ളതാണ് – നാനാത്വം ദര്ശിക്കുക; യഥാര്ത്ഥത്തില് ഏകത്വം മാത്രമാണ് നിലനില്ക്കുക.
– ശ്രീ സത്യസായിബാബ
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: