ആദ്ധ്യാത്മികശാസ്ത്രത്തിന്റെ അന്വേഷണപരിധി മനുഷ്യവ്യക്തിത്വത്തിലും അതിന്റെ ഘടകങ്ങളിലും, അവയുടെ വ്യക്തിനിഷ്ഠവും കൂട്ടായുമുള്ള പ്രവര്ത്തന വിശേഷങ്ങളിലും ആയിരിക്കണമെന്നത് നിര്വ്വിവാദമാണ്. എന്നാല് ബാഹ്യവസ്തുക്കളടക്കം ബാഹ്യപരിതോവസ്ഥകള്ക്കും വ്യക്തിയുടെമേല് യാതൊരു സ്വാധീനതയും ഉണ്ടാവുകയില്ലെന്നതല്ല ഉപ്പറഞ്ഞതിന്റെ താല്പര്യം. ബാഹ്യലോകത്തിന്മേലുള്ള പൂര്ണമായ ആശ്രയീഭാവം ഏറ്റുമധികമുള്ളത് സസ്യജീവിതത്തിലാണ് കാണാന് കഴിയുക. ജീവജാലം പരിണാമത്തിന്റെ കോണിപ്പടികളിലൂടെ ഉയര്ന്നുവരുന്തോറും ബാഹ്യസ്ഥിതികളുടെ പിടിയില്നിന്നും ആശ്രയീഭാവത്തില് നിന്നും അവ അധികമധികം സ്വതന്ത്രങ്ങളായിത്തീരുന്നുവെന്നത് പ്രത്യക്ഷമാണല്ലോ. ഒരു ജീവി എത്രകണ്ട് പരിണാമഘട്ടങ്ങളിലൂടെ ഉയര്ന്നിട്ടുണ്ടോ അത്രകണ്ട് അത് ബാഹ്യസമ്മര്ദ്ദങ്ങളേയും സ്വാധീനതകളേയും എതിര്ത്ത് തോല്പ്പിക്കാന് ശക്തവുമായിരിക്കും. അതുകൊണ്ട് പരിണാമവിശേഷത്തിന്റെ ഉച്ചാധിക്യയിലെത്തിയിട്ടുള്ള ഒരതിമാനുഷന് സ്വാഭാവികമായി തന്നെ എല്ലാ പരിതോവസ്ഥകളെയും അധിനായകനും ബാഹ്യപ്രപഞ്ചത്തിന്റെ യഥാര്ത്ഥ നിയാമകനുമായിത്തീരുന്നു.
– സ്വാമി ചിന്മയാനന്ദന്
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: