ഭാരതീയ പൈതൃകം ലോകോത്തരമാണെന്നും സമസ്ത ലോകത്തിനും മാര്ഗദര്ശനമേകാന് പ്രാപ്തിയുള്ളതാണെന്നും സര്വ്വാത്മനാ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞു. ലോകം മുഴുവനും ഭാരതത്തിന്റെ ബൗദ്ധികസമ്പത്തിന്റെ പങ്ക് പറ്റാന് അശ്രാന്ത പരിശ്രമം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ ആയുര്വേദവിജ്ഞാനത്തിന്റെ പേറ്റന്റ് നേടാന് ലോകരാഷ്ട്രങ്ങള് മത്സരിക്കുന്നു.
സമ്പന്നമായ ഈ പൈതൃകത്തെ സൂക്ഷ്മതലത്തില് തിരിച്ചറിയാന് ഭാരതീയരായ നമ്മുടെ ശേഷി എത്രത്തോളമുണ്ടെന്ന് പരിശോധിക്കുമ്പോള് പലതും നാമറിയുന്നത് പാശ്ചാത്യരിലൂടെ ആണെന്ന് ബോദ്ധ്യപ്പെടും. എന്നാല് ഈ തിരിച്ചറിവ് അപൂര്ണമാണെന്നും ചിലതെങ്കിലും അബദ്ധങ്ങളാണെന്നുള്ളതും സത്യമാണ്. ഇതിന്റെ കാരണം അന്വേഷിക്കുമ്പോള് ഈ രംഗത്ത് നടക്കുന്ന പഠനങ്ങളെല്ലാംതന്നെ മൂലഗ്രന്ഥത്തിന്റെ വിവര്ത്തനത്തെ ആശ്രയിച്ചാണ് നടക്കുന്നതെന്നും അതിനു കാരണം സംസ്കൃതഭാഷയിലുള്ള സ്വാധീനക്കുറവ് ആണെന്നും മനസിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളു. അഥവാ മൂലഗ്രന്ഥംതന്നെ ചര്ച്ചചെയ്യുമ്പോഴും ഭാഷയുടെ പരിമിതി നമ്മുടെ യുവത്വത്തിന് അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് നമ്മുടെ വേദങ്ങളിലേയും ഉപനിഷത്തുക്കളിലേയും ഇതിഹാസങ്ങളിലേയും ആയുര്വേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലേയും സാദ്ധ്യതകള് പൂര്ണമായും നമുക്ക് ഉപയോഗപ്പെടുത്താന് സാധിക്കാതെ വരുന്നു.
നമ്മുടെ യജ്ഞശാലകളിലെ പഠനം പാശ്ചാത്യര്ക്ക് സംവരണം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സംസ്കൃതഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ വിവര്ത്തനം പാശ്ചാത്യ ഭാഷകളിലേക്കാണ് നടന്നിട്ടുള്ളത് എന്ന് ഓര്ക്കേണ്ടതുണ്ട്. നമ്മുടെ പൈതൃകസമ്പത്തായ ചാണക്യനും ചരകനും കണാദനും കാളിദാസനും ഭരതമുനിയും ചര്ച്ചക്ക് വിധേയമാക്കാന് ശേഷിയില്ലാത്ത ഭാരതീയര് വൈദേശിക ചിന്തകന്മാരുടെ അപൂര്ണ ചിന്തകളെ ആശ്രയിക്കുവാന് നിര്ബന്ധിതരാകുന്നു. അതിന്റെ ഫലമായി അപൂര്ണങ്ങളും അബദ്ധങ്ങളുമായ നിഗമനങ്ങള് പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് അബദ്ധധാരണകള്ക്കും അപക്വചിന്തകള്ക്കും കാരണമാകുന്നു. ചുരുക്കത്തില് നമ്മുടെ ദേശത്തിന്റെ അതിഗഹനമായ പൈതൃകസമ്പത്ത് നമുക്ക് അന്യമാകുന്നു.
സംസ്കൃതഭാഷാപഠനം നാമമാത്രമായി നമ്മുടെ വിദ്യാലയങ്ങളില് നടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും തീരെ ഫലപ്രദമല്ല എന്നുള്ളത് വസ്തുതയാണ്. എന്താണ് കാരണം എന്ന് പരിശോധിക്കുമ്പോള് ഭാഷാപഠനം ശൈശവത്തില് നടക്കണം, അഥവാ ഒന്നാം തരം മുതല് ആരംഭിക്കണം എന്ന വിദ്യാഭ്യാസചിന്തകന്മാരുടെ നിഗമനത്തെ ബന്ധപ്പെടുത്തി ചിന്തിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഈ നിഗമനത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷ ഒന്നാം തരത്തില് ആരംഭിക്കണം എന്ന് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടുകഴിഞ്ഞു. ചുരുക്കത്തില് സംസ്കൃത ഭാഷാപഠനം ലോവര്പ്രൈമറി ക്ലാസ്സുകളില്, അതായത്, ഒന്നാം തരത്തില് ആരംഭിക്കുമ്പോള് മാത്രമെ കാര്യക്ഷമമാവുകയുള്ളു. എന്നാല്, സംസ്കൃതഭാഷാപഠനം കേരളത്തില് അപ്പര് പ്രൈമറി ക്ലാസ്സുകളില് ഐച്ഛികമായി മാത്രം നടക്കുന്നതാണ്. പലപ്പോഴും ഹൈസ്കൂള് തലത്തില് പഠനസൗകര്യം ലഭ്യവുമല്ല. ഇതുകൊണ്ട് ഗൗരവമുള്ള പഠനം നടക്കുന്നില്ല. ഇതിനുള്ള പരിഹാരം ഒന്നാം തരം മുതല് സംസ്കൃതഭാഷ ഐച്ഛികമായെങ്കിലും പഠിക്കാനവസരം സൃഷ്ടിക്കുക എന്നുള്ളതാണ്.
ഈ ആവശ്യം പരിഗണിക്കുമ്പോള് സ്വാഭാവികമായും ഉയര്ന്നുവരുന്ന പ്രശ്നം ഇപ്പോഴത്തെ വിദ്യാലയ പ്രവൃത്തി സമയത്തില് ഇതിനുള്ള സമയം പ്രത്യേകം കണ്ടെത്താനുള്ള പ്രയാസമാണ്. എന്നാല് നമ്മുടെ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്ത് ലോവര് പ്രൈമറി വിദ്യാലയങ്ങളില് അറബി പഠനത്തിന് നീക്കിവെച്ച ആഴ്ചയില് നാല് പിരിയഡ് സമയത്ത് അറബി പഠിക്കാന് താല്പര്യമില്ലാത്ത കുട്ടികള് വെറുതെയിരിക്കുകയാണ്. മറ്റ് പഠനവിഷയങ്ങളെല്ലാം പൊതുവില് വിദ്യാര്ത്ഥികള്ക്ക് കിട്ടേണ്ടതായതിനാല് ഈ സമയത്ത് മറ്റു വിഷയങ്ങള് പഠനം നടത്തുന്നത് ശരിയല്ലതാനും. അതേസമയം വിദ്യാഭ്യാസ ഡിപ്പാര്ട്ട്മെന്റ് സാദ്ധ്യായദിവസങ്ങളും മണിക്കൂറുകളും വര്ദ്ധിപ്പിക്കാന് അശ്രാന്തപരിശ്രമം നടത്തുമ്പോള് അറബി പഠനത്തിലേര്പ്പെടാത്ത ലോവര്പ്രൈമറി ക്ലാസ്സിലെ ഭൂരിഭാഗം വിദ്യാര്ത്ഥികള്ക്കും ആഴ്ചയില് നാല് പിരിയഡ് അതായത് മൂന്ന് മണിക്കൂര് പഠന സമയമാണ്.
ഇത് ഒരു വര്ഷം കൊണ്ട് 120 മണിക്കൂറും നാല് വര്ഷംകൊണ്ട് 480 മണിക്കൂറും ആകുന്നു. ആഴ്ചയില് 1/2 ദിവസത്തിലധികവും വര്ഷത്തില് 24 പഠനദിവസവും ലോവര് പ്രൈമറി പഠനകാലമായ നാല് വര്ഷംകൊണ്ട് 96 പഠനദിവസവും നഷ്ടപ്പെടുന്നുണ്ട് (ഒരു പഠനദിവസം 5 മണിക്കൂര്) ഒരു മതേതര ജനാധിപത്യ സര്ക്കാരിന്റെ കീഴില് നടക്കുന്ന പൊതു വിദ്യാഭ്യാസരംഗത്തെ ഈ അസന്തുലിതാവസ്ഥ പരിഹരിക്കാനും മുന്പ് സൂചിപ്പിച്ച തരത്തില് പ്രാധാന്യമുള്ള സംസ്കൃതഭാഷാപഠനത്തിന് സൗകര്യമുണ്ടാക്കാനും ലോവര് പ്രൈമറി വിദ്യാഭ്യാസരംഗത്ത് അറബി ഭാഷാ പഠനത്തിനനുവദിച്ച പിരിയഡില് സംസ്കൃതം പഠിക്കാനുള്ള അവസരം സൃഷ്ടിക്കാവുന്നതേയുള്ളു. സംസ്കൃതഭാഷാപഠനം ലോവര് പ്രൈമറി ക്ലാസ്സുകളില് ആരംഭിക്കണം എന്ന് സര്ക്കാര് നിയോഗിച്ച സുനീത് കുമാര് ചാറ്റര്ജി കമ്മീഷന് റിപ്പോര്ട്ട് നല്കിയിട്ടുണ്ട് എന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടേണ്ട വസ്തുതയാണ്.
പി. ശങ്കരന് (ഭാരതീയ വിദ്യാനികേതന് കോഴിക്കോട് ജില്ല ഉപാദ്ധ്യക്ഷനാണ് ലേഖകന്)
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: