ഒരു ദിവ്യപുരുഷന്റെ സമീപത്ത്‌ എത്തിച്ചേര്‍ന്നവര്‍ ,അതുപോലെ ധര്‍മകാംക്ഷികളായ സജ്ജനങ്ങള്‍ എന്താണ്‌ ഇച്ഛിക്കേണ്ടതും പ്രവര്‍ത്തിക്കേണ്ടതും എന്ന സംശയത്തിന്‌ ഉള്ള സമാധാനം ഇതിലുണ്ട്‌. പ്രപഞ്ചം മുഴുവന്‍ ദിവ്യമായിത്തീരാനാണ്‌ നാം ഓരോരുത്തരും തീവ്രമായി ആഗ്രഹിക്കേണ്ടത്‌. ലോകത്തില്‍ നമുക്കുമാത്രമായി ഒരു സുഖം ഇല്ല. പ്രപഞ്ചത്തില്‍ മഴ പെയ്യുന്നതും കാറ്റടിക്കുന്നതും ഒരാള്‍ക്കുവേണ്ടിമാത്രമല്ല. ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ ജീവനെടുത്ത എല്ലാറ്റിനേയും ആ ശക്തി വളര്‍ത്തി പോഷിപ്പിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ്‌ ലോകത്തിനുവേണ്ടി ജീവിക്കാനും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാനും ശ്രേഷ്ഠരായ ആചാര്യന്മാര്‍ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്‌. അത്‌ നമ്മുടെ സനാതനധര്‍മത്തിന്റെ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠമായ മുല്യം കുടിയാണ്‌.
വൈവിധ്യം പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ സ്വഭാവമാണ്‌. ഈ വൈവിധ്യം പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ മാധുര്യമാണ്‌. ഈശ്വരന്‍ ഒന്നിനെപ്പോലെ മറ്റൊന്നിനെ ഉണ്ടാക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. നാം കാംക്ഷിക്കുന്ന ദിവ്യപ്രപഞ്ചം അനന്തമായി വൈവിധ്യത്താല്‍ സമൃദ്ധമായത്‌ ആയിരിക്കണം. പുതിയ പ്രപഞ്ചഘടനയുടെ മറ്റൊരു സവിശേഷതയാണ്‌ വിശാലമായ ബോധം, വ്യക്തി, കുടുംബം,സമൂഹം, രാഷ്‌ട്രം,വിശ്വം എന്നിങ്ങനെ നമ്മുടെ ബോധം വികസിക്കുമ്പോള്‍ വിശാലമായ ബോധം നമ്മില്‍ ഉടലെടുക്കുന്നു. അപ്പോള്‍, അനന്തമായ വൈവിധ്യത്തോടും വിശാലമായ ബോധത്തോടുംകൂടിയ ഒരു ദിവ്യലോകം ഇവിടെ വരേണ്ടത്‌ കാലത്തിന്റെ നിയോഗമാണെന്ന്‌ വ്യക്തം. ആ നിയോഗം യഥാര്‍ത്ഥ്യമായിത്തീരാന്‍ ഇച്ഛിക്കേണ്ടത്‌ നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും കര്‍ത്തവ്യമാകുന്നു.നമ്മുടെ ഇച്ഛാസങ്കല്‍പങ്ങള്‍കൊണ്ടും ഈശ്വരന്റെ കരുണായാലും ജീര്‍ണിച്ചെതെല്ലാം പുനര്‍ജനിച്ച്‌ ദിവ്യധര്‍മം ഉദയം ചെയ്ത്‌ നവയുഗം ജനിക്കുമാറാകട്ടെ.
തഥാതന്‍
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: