വഴിയില്‍ തേക്കുകളാണ് അധികവും. ബംഗാളിലെ തേക്കിന്‍റെ ഇല കേരളത്തേതിനേക്കാള്‍ ചെറുതാണ്.തേക്കിന് പ്രൗഢിയും കുറവാണ്.എന്നാല്‍ ഗുജറാത്തിലെ ഗിര്‍വനത്തിലെ തേക്കുകളെക്കാള്‍ ഉറപ്പുള്ളവയാണ്. ലോഹാപുള്‍ വഴി യാത്ര തുടരുമ്പോള്‍ പലയിടത്തിനും കേരളത്തിന്റെ ഛായ. മരച്ചീനി,വാഴ,കാച്ചില്‍, അപൂര്‍വ്വമായി ചില തെങ്ങുകള്‍ എന്നിവ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞു. നാടന്‍ കോഴികളും ധാരാളം. കലിംപോംഗിലെ മല്ലിയില്‍ ഗുപ്ത റസ്റ്റാറന്‍റില്‍ നിന്നും ഇഞ്ചിയിട്ട ചായ കുടിച്ചു.
ജനിച്ചിട്ട് ഇതുവരെയും കുളിച്ചിട്ടില്ല എന്നുതോന്നുന്ന ആളാണ് റെസ്റ്ററന്‍റ് ഉടമ.അതുകൊണ്ടുതന്നെ ചായയ്‌ക്ക് രുചിയുണ്ടെങ്കിലും ഒരരുചി തോന്നി. ലാംഗ്ഡുവിന്‍റെ സ്ഥിരം കേന്ദ്രമാണെന്ന് അവരുടെ സൗഹൃദം വെളിവാക്കി. യാത്ര തുടരുമ്പോള്‍ വണ്ടിക്ക് ഒരുലച്ചില്‍ അനുഭവപ്പെട്ടു. സന്തോഷാണ് ആദ്യം ശ്രദ്ധിച്ചത്. ലാംഗ്ഡു അതത്ര ഗൗരവമായി എടുത്തില്ല. റോഡിന്‍റെ പ്രശ്നമാണ് എന്നു പറഞ്ഞു. സിക്കിമിന്‍റെ തുടക്കമാണ് റാംഗ്പോ. കനത്ത ട്രാഫിക്. തണുപ്പും തുടങ്ങി. സുഖമുള്ള തണുപ്പ്. വണ്ടി അധികദൂരം ഓടും മുന്‍പ് പഞ്ചറാണ് എന്നു ബോധ്യമായി.ലാംഗ്ഡു ഒരു ചെറുചിരിയോടെ വണ്ടി ഒതുക്കി. ഞങ്ങള് ഇറങ്ങി. അപ്പോഴാണ് ഞങ്ങള് ടയറുകള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.എല്ലാം മൊട്ടയായവ.സ്റ്റെപ്പിനി പുറത്തെടുത്തപ്പോള്‍ അത് അതിനേക്കാളും മോശമായവിധം ഓടിത്തേഞ്ഞത്.
ഗ്രാമത്തിന്‍റെ കാഴ്ചകളില്‍ അല്പ്പനേരം. കൃഷിയായാലും കച്ചവടമായാലും എവിടെയും സ്ത്രീകളാണ് മുന്നില്‍. പുരുഷന്മാരെ തീരെ കാണാനില്ല.1983ല്‍ നേപ്പാള്‍ യാത്രയിലാണ് ഇത്തരമനുഭവം ആദ്യമുണ്ടായത്. അവിടെ ആ കാലത്ത് ബാറില്‍ പോലും സ്ത്രീകളായിരുന്നു സെര്‍വ് ചെയ്തിരുന്നത്.അന്നു കഴിച്ച ക്ലിയോപാട്ര എന്ന മദ്യം പെട്ടെന്ന് ഓര്‍മ്മയിലെത്തി. പാമ്പിന്‍ കൊഴുപ്പില്‍ കറിവച്ച കോഴിയും. പുരുഷന്മാര്‍ പൊതുവെ അലസരും മടിയന്മാരുമാണ്. ഡ്രൈവറന്മാര്‍ മാത്രമാണ് വളരെ ആക്ടീവായി കണ്ട പുരുഷന്മാര്‍. ഇവിടെയും മറിച്ചല്ല എന്നാണ് തോന്നുന്നത്. ടയര്‍ മാറ്റി ഞങ്ങള് യാത്ര തുടര്‍ന്നു.കുറച്ചുദൂരം ഓടിച്ച ശേഷം തീസ്തയുടെ തീരത്ത് പഞ്ചര്‍ ഒട്ടിക്കുന്ന കടയില്‍ വണ്ടി നിര്‍ത്തി ലാംഗ്ഡു ടയര്‍ ശരിയാക്കി. വഴിയില്‍ എവിടെയും സുലഭമായ മുട്ടക്കച്ചവടം ഞങ്ങള് ശ്രദ്ധിച്ചു. തണുപ്പിനെ പ്രതിരോധിക്കാന്‍ മുട്ട ഉപകാരപ്പെടുമെന്നതിനാലാകാം ആളുകള്‍ ഇത്രയേറെ മുട്ട കഴിക്കുന്നത്.
ഏഴുമണിയോടെ ഗാംഗ്ടോക്കിലെ കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ ഹോളിഡേ ഹോമിലെത്തി.രാത്രി പത്തുമണിയായ പ്രതീതി.നാല് മണി കഴിയുമ്പോഴെ സിക്കിമില്‍ ഇരുട്ട് വീണുതുടങ്ങും.നമ്മള്‍ ഇന്ത്യയ്‌ക്ക് ഒട്ടാകെ ഒരേ ടൈം ഫ്രെയിം വച്ചിരിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്, അല്ലെങ്കില്‍ നോര്‍ത്ത് ഈസ്റ്റിന്‍റെയും മറ്റും സമയം മറ്റൊരു തരത്തില്‍ ക്രമീകരിക്കേണ്ടതുണ്ടായിരുന്നു എന്നു തോന്നി.
ഹോളിഡേ ഹോം പുതിയ കെട്ടിടമാണ്. കാന്‍റീനും ലിഫ്റ്റുമൊന്നും പ്രവര്‍ത്തിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടില്ലെങ്കിലും പുതുമ മാറാത്ത മുറികള്‍. നാലുപേര്‍ക്കുള്ള രണ്ട് മുറികള്‍ എടുത്തു. മുറി ഏര്‍പ്പെടുത്തിയതും പ്രമോദിന്‍റെ കെയര്‍ ഓഫിലായിരുന്നു. എല്ലാവരും പ്രമോദിനെ അഭിനന്ദിച്ചു. കുറച്ചുസമയം അവിടെ വിശ്രമിച്ചു. പിന്നീട് ഭക്ഷണം കഴിക്കാനായി മഹാത്മാഗാന്ധി മാര്‍ഗ്ഗിലേക്ക് പോയി.ഇവിടെ വാഹനങ്ങള്‍ക്ക് പ്രവേശനമില്ല. സിംലയിലെ മാള്‍ റോഡ് പോലെ സമാധാനത്തിന്‍റെ സാമ്രാജ്യം.
അവിടവിടെ സൊറ പറഞ്ഞിരിക്കാന്‍ ബഞ്ചുകള്‍. വിവിധയിനം ഹോട്ടലുകള്‍,കടകള്‍. ഗാംഗ്ടോക്ക് ഒരു ചെറിയ ടൗണ്‍ മാത്രമാണ്.ഹോട്ടല്‍ ബയൂളില്‍ നിന്നും ചിക്കനും മീനും കൂട്ടി നന്നായി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.മദ്യം വേണ്ടവര്‍ രക്തം ചൂടാക്കി. ബാറാണെങ്കിലും നിശബ്ദമായ അന്തരീക്ഷം.കേരളത്തിലെ ബാറുകള്‍ പെട്ടെന്ന് ഓര്‍ത്തുപോയി. നാട്ടിലെ ബഹളവും രാഷ്‌ട്രീയ ചര്‍ച്ചകളുമൊന്നും ഗാംഗ്ടോക്കില്‍ കാണാന്‍ കഴിയില്ല.തിരികെ മുറിയിലെത്തി ക്ഷീണം മാറുംവരെ ഉറങ്ങി.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: