ആത്മീയ സത്യങ്ങളിലും മതപരമായ വിഷയങ്ങളോടും നമ്മളില് ഭൂരിപക്ഷത്തിനും ഭക്തി വളരെ ന്യൂനമാണ്. ഭക്തിയെന്ന് നാം പൊതുവില് ധരിച്ചിരിക്കുന്നത് ആത്മീയാദര്ശസിദ്ധിക്കായുള്ള വികാരപരമായ ഒരു പ്രാര്ത്ഥനയോ ബുദ്ധിപരമായി ആ ആദര്ശത്തെ ആസ്വദിക്കുകയോ ചെയ്യുക എന്നുള്ളതാണ്. അതു രണ്ടും ഭക്തിയല്ല. ബുദ്ധികൊണ്ട് ഒരാദര്ശത്തെ ശരിക്കും ഗ്രഹിക്കുകയും അതിന്റെ മുമ്പില് സ്നേഹനിര്ഭരവും വിനയനമ്രവുമായ ഹൃദയത്തെ സമര്പ്പിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോള് നാം ഭക്തിയെ കണ്ടെത്തുന്നു. അങ്ങിനെ ആസ്വാദനവും ആദരവുമാണ് ബുദ്ധിയുടെ സ്വാമി കൈങ്കര്യമെങ്കില്, സ്നേഹവും വിനയവുമാണ് ഹൃദയത്തിന്റെ അര്ച്ചനകളെങ്കില്, ഭക്തിയാണ് ഒരേ ബലിക്കല്ലിന്മേല് ചെയ്യപ്പെടുന്ന ബുദ്ധിയുടെയും ഹൃദയത്തിന്റെയും കൂട്ടായുള്ള സമാരാധനം. ആദര്ശഭക്തിമുറ്റിയേടത്ത് മനുഷ്യന് ആ ആദര്ശം തന്നെയായിത്തീരുന്നു; താന് ഏറ്റവുമധികം ആദരിക്കുന്ന ആ ആദര്ശവുമായി അവന് സാത്മ്യം പ്രാപിക്കുന്നു.
– സ്വാമി ചിന്മയാനന്ദന്
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: