ആചാരം, ആചരണം എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോള് ഈ ധര്മമാണ് സമൂഹത്തെ നിലനിര്ത്തുന്നത്. ഏത് കാലഘട്ടത്തിലായാലും ഭാരതീയ സങ്കല്പ്പമനുസരിച്ച് സമൂഹത്തെ നിലനിര്ത്തുന്നത് ധര്മമാണ്. ധര്മത്തില് ഏറ്റവും പ്രധാനം ആചരണമാണ്. ആചാരപ്രഭവോ ധര്മ. എന്തെങ്കിലും ആശയങ്ങളെ പ്രസംഗിക്കുകയോ അല്ലെങ്കില് പുസ്തകമെഴുതുകയോ ചെയ്തതുകൊണ്ടൊന്നും ധര്മ്മം നിലനില്ക്കില്ല. ഒരുപാട് ആശയങ്ങള് നമ്മുടെ മനസ്സില് മസ്തിഷ്കത്തില്വച്ചതുകൊണ്ടും ധര്മം നിലനില്ക്കില്ല. ധര്മം നിലനില്ക്കണമെങ്കില് വ്യക്തിതലത്തിലും സമൂഹതലത്തിലും നമ്മള് ചെയ്യേണ്ട ആചരണങ്ങളെ ശുദ്ധമായി ചെയ്യുക തന്നെ വേണം.
അതപ്പോള് അതില് വൈയക്തികമായി ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. സാമാജികമായി ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്, വൈയക്തികമായി ചെയ്യേണ്ടത് നിത്യ നൈമിത്തിക കര്മങ്ങളാണ്. നിത്യ നൈമിത്തിക കര്മങ്ങള് കുശലതയോടുകൂടി ചെയ്യുക എന്നുള്ളതാണ്. കേരളീയമായ സാഹചര്യത്തില് നോക്കിയാല് മൊത്തം സമൂഹം നിത്യകര്മങ്ങളെ ചെയ്തുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് പുലര്ന്നത് നൂറ്റാണ്ടുകളായിട്ട്. അല്ല എന്ന ഉത്തരം നമുക്ക് പറയേണ്ടിവരും. ഏതെങ്കിലും അതിന്റെയൊക്കെ കുറെ ലാഞ്ചനകള് അതിന്റെയൊക്കെ പ്രതീകങ്ങളെയെങ്കിലും നമ്മുടെ ആചരണങ്ങളിലുണ്ടായിരുന്നു. ഉദാഹരണം പറഞ്ഞാല് രണ്ടുനേരം നിത്യ അഗ്നിഹോത്രം ചെയ്യേണ്ടത് ചുരുങ്ങി ചുരുങ്ങി രണ്ടുവിളക്ക് വയ്ക്കലെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നു. അത്തരം ആചരണങ്ങള് പോലും തീര്ത്തും തിരസ്കരിക്കുന്ന ഒരു സമ്പ്രദായം ഇടക്കാലത്ത് വന്നു. ഇന്ന് വീണ്ടും അതിലേതൊക്കെ സമൂഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധ വളര്ന്നുവരുന്നുണ്ട്. അതാണ് നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചതിന്റെ അര്ത്ഥം. നിത്യനൈമിത്തിക കര്മങ്ങളെ വ്യക്തിതലത്തിലും സമാജികതലത്തിലുമുള്ള വ്യത്യാസങ്ങളോടുകൂടി ഉദ്ദേശിച്ചുകൊണ്ടാണ് ആചരണങ്ങള് എന്നുവിളിക്കുന്നത്.
– സ്വാമി ചിദാനന്ദപുരി
സമ്പാദകന്: അരുണ്പ്രഭാകരന്
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: