യോഗ: ഭാഗം-1
യോഗ’ എന്ന വാക്ക് സംസ്‌കൃത പദമായ ‘യുജ്’ എന്ന പദത്തില്‍ നിന്നാണ് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്, ലളിതമായി പറഞ്ഞാല്‍, ‘ചേരുക’ എന്നും ‘യോഗ’ എന്നാല്‍ ‘ഐക്യം’ എന്നും അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നു.
സ്വാഭാവികമായും, ഒരു നിശ്ചിത ലക്ഷ്യം നേടുന്നതിനുള്ള യൂണിയന്‍ പ്രക്രിയയെ ഉദാഹരിക്കാന്‍ ഒരു ദാര്‍ശനിക സന്ദര്‍ഭത്തെ പരാമര്‍ശിച്ച് ഉപയോഗിക്കാത്തപക്ഷം ഈ വാക്ക് തന്നെ അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നില്ല.
മനുഷ്യജീവിതത്തിന്റെ ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കുന്നതിനോ അനുഭവിക്കുന്നതിനോ ഒരു മനുഷ്യന്‍ സ്വീകരിക്കേണ്ടതായ ഒരു കൂട്ടം പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെ വിവരിക്കാന്‍ ഭാരതീയ തത്ത്വചിന്തകളില്‍ പുരാതന കാലം മുതല്‍ യോഗയുടെ ഈ വാക്ക് ഉപയോഗിക്കുന്നു.
യോഗയുടെ ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാല്‍ ഉപനിഷദ് ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ അടക്കം ‘യോഗ’ എന്ന പദത്തിന്റെ ഉപയോഗം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് വേദകാലം യോഗ മുതല്‍ അറിയുകയും പരിശീലിക്കുകയും ചെയ്തു എന്ന് കണ്ടെത്താന്‍ കഴിയും. അതാണെങ്കില്‍ വേദാന്ത തത്ത്വചിന്തയെക്കുറിച്ചുള്ള ബുദ്ധിയാല്‍ മാത്രമേ മനസ്സിലാക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളൂ, അതായത് ആത്മാവിന്റെ സാക്ഷാത്കാരം.
യോഗയുടെ ആവിര്‍ഭാവം മുതല്‍ തത്ത്വചിന്തകള്‍, പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങള്‍, സമകാലിക ആവശ്യങ്ങള്‍ എന്നിവയെ അടിസ്ഥാനമാക്കി സമീപകാലം വരെ യോഗ വിവിധ മാറ്റങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയമായിട്ടുള്ളതാണ്. അതിനാല്‍ തന്നെ നാമിന്ന് കാണുന്ന യോഗാഭ്യാസത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള രീതികളെയും തത്ത്വശാസ്ത്രത്തെയും കുറിച്ച് ഭാരതീയ ഇതിഹാസമായ ഗ്രന്ഥമായ മഹാഭാരതത്തിന്റെ ഭാഗത്തിലുള്ള ഭഗവദ് ഗീതയില്‍ എങ്ങനെ യോഗയിലൂടെ ജീവിതലക്ഷ്യത്തിലെത്താന്‍ സാധിക്കുമെന്നതാണിവിടെ ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നത്.
നമുക്കറിയാം ഭാരതീയ ഇതിഹാസമായ ഗ്രന്ഥമായ മഹാഭാരതത്തിന്റെ ഭാഗത്തിലുള്ളതാണ് ഭഗവദ് ഗീതയെന്ന്. ഈ ഇതിഹാസത്തിലെ രണ്ട് വ്യക്തികള്‍ തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണമാണിത്.
അര്‍ജ്ജുനന്‍ തന്റെ ബന്ധുക്കളോടും മുതിര്‍ന്നവരോടും സ്‌നേഹബന്ധത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ യുദ്ധത്തില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ വിമുഖത കാണിക്കുന്നു, അര്‍ജ്ജുനനാകട്ടെ തന്റെ മാനസിക അവസ്ഥ മറച്ച് വെക്കാതെ തന്നെ തനിക്ക് ഈ യുദ്ധത്തില്‍ പങ്കുചേരുവാന്‍ താല്പര്യമില്ലായെന്ന് സാരഥിയായ കൃഷ്ണനോട് പലവിധത്തില്‍ പറയുന്നു. അതിന്റെ പേരില്‍ കൃഷ്ണനെപോലും യുദ്ധത്തില്‍ നിന്ന് പിന്തിരിപ്പിക്കാന്‍ അര്‍ജുനന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു. ആര്‍ജ്ജുനന്റെ വിഷമകരമായ മനോഭാവം മാറ്റിയെടുക്കുവാന്‍ കൃഷ്ണന്‍ ആര്‍ജ്ജുനനോട് യുദ്ധഭൂമിയില്‍ വെച്ച് തയ്യാറാകുന്നതുമാണ് പിന്നീട് നമ്മള്‍ കാണുന്നത് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഭഗവദ് ഗീതയിലുടനീളമെന്ന് കാണുവാന്‍ സാധിക്കും. അതാകട്ടെ കൃഷ്ണനും അര്‍ജ്ജുനനും തമ്മിലുള്ള ചോദ്യോത്തര തരത്തിലുള്ള സംഭാഷണത്തിന്റെ ഭാഗമായി, കൃഷ്ണന്‍ തത്ത്വശാസ്ത്രപരവും യോഗപരവുമായ അറിവ് അര്‍ജ്ജുനനുമായി കൈമാറുന്നതുമാണ്. മാനസികമായി തളര്‍ന്നിരുന്ന അര്‍ജുനന്റെ എല്ലാ സംശയങ്ങളും പരിഹരിക്കപ്പെടുകയും ധര്‍മ്മ പ്രവര്‍ത്തനവുമായി മുന്നോട്ട് പോകുകയും ചെയ്യുന്നതായാണ് ഭഗവദ് ഗീത നമ്മെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നത്. അതോടൊപ്പം ദൈനംദിന ജീവിതത്തില്‍ ഒരു കര്‍മ്മം ചെയ്യുന്നതിനിടയില്‍ നമ്മളുടെ മനസ്സിലേയ്‌ക്ക് കയറിവരുന്ന ആകുലതകള്‍ പരിഹരിക്കാനുള്ള ദാര്‍ശനിക വഴികാട്ടിയായി നമുക്ക് ഭഗവദ് ഗീത വഴികാട്ടിയാകുന്നത് കാണുവാന്‍ സാധിക്കും.
(തുടരും)
ജന്മഭൂമി ഓണ്‍ലൈന്‍
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: