സിദ്ധാര്ത്ഥ് പി.കെ.
നിശ്ശബ്ദതയുടെ തീരങ്ങളില് ഞാന്
അല്പ്പനേരം അലയട്ടെ
ഓര്ക്കുക വല്ലപ്പോഴും
ഓര്ത്തുതേങ്ങുക വലപ്പോഴും
സ്നേഹം സ്വര്ഗീയമാണ്.
വല്ല കല്ലറയിലും ഞാന് നിദ്രയില്
അമരുമ്പോഴും
നിന് സൗഹൃദം എന്നില്
നിലാവുകണക്കെ തെളിയുന്നു.
നിന് നേത്രം നക്ഷത്രം കണക്കെ
തിളങ്ങുന്നു
ഞാന് വിടപറയട്ടെ,
എന്നിലെ ജീവിപ്രാരബ്ധം
നിലയ്ക്കട്ടെ
അമൂത്ത സ്വപ്നങ്ങള് ബാക്കിയാക്കി
എന്നിലെ ജന്മം യാത്രയാവട്ടെ.
ഇനിയൊരു ജന്മം നമ്മെ
ബന്ധനത്തിലാക്കട്ടെ.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: