ആര്‍ എസ് എസ് സര്‍സംഘചാലക് മോഹന്‍ ഭാഗവതിന്റെ വിജയദശമി ബൗദ്ധിക്
സഹവര്‍ത്തിത്വമല്ല, എല്ലാവരെയും ഉള്‍ക്കൊള്ളുകയും ബഹുമാനിക്കുകയുമാണ് കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യകതയെന്ന് നാം മനസിലാക്കണം. ഹിന്ദു എന്ന പദം സംഘസംബന്ധിയായ എല്ലാ പ്രസ്താവങ്ങളിലും ഉയര്‍ന്നു വരാറുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് മറ്റുചില പദങ്ങളും അടുത്ത കാലത്തായി ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നതിനാലാണ് വീണ്ടും വിശദമാക്കേണ്ടിവന്നത്.
അങ്ങിനെ ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന മറ്റൊരു പദമാണ് ‘സ്വദേശി’. ‘സ്വ’ എന്നത് ഹിന്ദുത്വത്തെ തന്നെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. സനാതനമായ ഇതേ സ്വഭാവത്തെ തന്നെയാണ്, ഒരു കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളെ കണക്കെ ‘അമേരിക്കയിലെ എല്ലാ സഹോദരീ സഹോദരന്മാരെ’ എന്ന അഭിസംബോധനയിലൂടെ സ്വാമി വിവേകാനന്ദന്‍ ഉയര്‍ത്തിക്കാട്ടിയത്. സ്വദേശി സമാജം എന്ന പ്രബന്ധത്തിലൂടെ മഹാകവി രവീന്ദ്രനാഥ ടാഗോറും ഭാരതീയ നവോത്ഥാനത്തിന്റെ അടിത്തറയായി സൂചിപ്പിച്ചതും ഇതേ കാര്യം തന്നെയാണ്.
ശ്രീ അരവിന്ദന്‍ തന്റെ ഉത്തരപ്പാറ പ്രസംഗത്തിലും ഇത് ആവര്‍ത്തിച്ചു. 1857 ലെ സംഭവ വികാസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം നമ്മുടെ സമാജം നടത്തിയ ആത്മപരിശോധനകളും വിലയിരുത്തലുകളും വിവിധ ദേശീയ സംവിധാനങ്ങളുടെ നിഗമനങ്ങളുമെല്ലാം ചേര്‍ത്തു വച്ചിട്ടുള്ള ഭരണഘടനയുടെ ആമുഖത്തിന്റെ സത്തയിലും ഭാരതത്തിന്റെ ആത്മാവ് ഇതുതന്നെയാണ്.
ഇതേ ‘സ്വ’ തന്നെയാകണം നമ്മുടെ ബൗദ്ധിക വ്യവഹാരങ്ങളെയും കര്‍മപദ്ധതികളെയും സ്വാധീനിക്കേണ്ടത്. നമ്മുടെ രാഷ്‌ട്രത്തിന്റെ പൊതുബോധത്തെ പ്രോജ്വലമാക്കി ദിശാബോധം നല്‍കേണ്ടതും ഇതുതന്നെ. നമ്മുടെ ഭൗതിക പരിശ്രമങ്ങളുടെ ഫലപ്രാപ്തിയും ഇതേ തത്വത്തിലൂന്നിയാകണം. അപ്പോള്‍ മാത്രമെ ഭാരതം സ്വയം പര്യാപ്തമാകൂ.
ഉല്‍പ്പാദന കേന്ദ്രങ്ങള്‍, ഉല്‍പ്പാദന പ്രക്രീയയിലെ ക്രിയാശക്തി, ഉല്‍പ്പന്നങ്ങള്‍ വില്‍ക്കുമ്പോള്‍ കിട്ടുന്ന ലാഭം ഉല്‍പ്പാദനത്തിനുള്ള അവകാശം എന്നിവയെല്ലാം നമ്മുടെ രാഷ്‌ട്രത്തിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലാകണം. എന്നാല്‍ സ്വദേശി മാര്‍ഗം ഇതുകൊണ്ട് പൂര്‍ണമാകില്ല. സ്വാശ്രയത്വത്തിന്റെയും അഹിംസയുടെയും ചേരുവയെയാണ് സ്വദേശി എന്നതിലൂടെ വിനോബാഭാവജി ഉദ്ദേശിച്ചത്. ദേശീയ പരമാധികാരം, സ്വാശ്രയത്വം എന്നിവ നേടിയെടുത്തുകൊണ്ടു തന്നെ ഉല്‍പ്പനങ്ങള്‍ക്കും സേവനങ്ങള്‍ക്കും ഉപരിയായി അന്തര്‍ദേശീയ സഹകരണം എന്ന ആശയമാണ് സ്വദേശിയിലൂടെ സ്വര്‍ഗീയ ഠേംഗ്ഡ്ജി മുന്നോട്ടുവച്ചതും.
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: