എല്ലാറ്റിന്റെയും അടിയില്, അവയ്ക്ക് അധിഷ്ഠാനമായി മാറ്റമില്ലാത്ത ഒന്നുണ്ടെന്ന ദ്വൈതവാദം ശരിയാണ്; മാറ്റമില്ലാത്ത ഒന്നിനെ ആസ്പദിക്കാതെ നമുക്ക് മാറ്റം മനസ്സിലാക്കാന് വയ്യ. മാറ്റം (വികാരം) ഉള്ള ഒന്നിനെ നാമറിയുന്നത് അതിനേക്കാള് മാറ്റം കുറഞ്ഞ ഒന്നിനോട് സംബന്ധിച്ചിട്ടാണ്. ഈ രണ്ടാമത്തേതിന്റെ വികാരം ഗ്രഹിക്കുന്നത് അതിനേക്കാളും വികാരം കുറഞ്ഞ വസ്തുവിനോടും സംബന്ധിപ്പിച്ചാണ്. അങ്ങനെ ചെന്നുചെന്ന് പരമാവധി വികാരം ഒട്ടുമില്ലാത്ത ഒന്നുണ്ടാകണം എന്ന് സമ്മതിക്കേണ്ടിവരുന്നു. ഈ ദൃശ്യം (പ്രപഞ്ചം) ഒട്ടാകെയും ആദിയില് നിശ്ചലവും നിശബ്ദവും അദൃശ്യവുമായ നിലയിലായിരിക്കണം. അത് വിപരീതശക്തികളുടെ സമനില, അതായത് ശക്തികള് അനക്കം കൂടാതെ സ്വസ്ഥവും ശാന്തവുമായി വര്ത്തിക്കുന്ന നിലയാകണം. എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്, തുലാസിനെപ്പോലെ, സമനില തെറ്റുമ്പോഴേ ശക്തിവ്യാപാരം
ഉണ്ടാകൂ.
– സ്വാമി വിവേകാനന്ദന്
പ്രതികരിക്കാൻ ഇവിടെ എഴുതുക: