മറാത്ത സിംഹം പേഷ്വ ബാജി റാവു ജന്മദിനം

ബാജിറാവു ബല്ലാൽ എന്നറിയപ്പെടുന്ന മറാഠ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഏഴാമത്തെ പ്രധാനമന്ത്രിയും (പേഷ്വ) സൈന്യാധിപനും ആയിരുന്നു ബാജിറാവു. മറാഠകളുടെ ശത്രുക്കൾക്കെതിരായ വിജയകരമായ തന്ത്രപരമായ പ്രചാരണങ്ങൾ കാരണം ചരിത്രകാരന്മാർ അദ്ദേഹത്തെ പലപ്പോഴും “സ്വർഗ്ഗത്തിൽ ജനിച്ച കുതിരപ്പടയുടെ ജനറൽ” എന്ന് വിളിക്കാറുണ്ട്. അദ്ദേഹം ഏർപ്പെട്ട 41 യുദ്ധങ്ങളിൽ ഒന്നിൽപ്പോലും അദ്ദേഹം പരാജയപ്പെട്ടില്ല. നാസിക്കിനടുത്തുള്ള സിന്നാറിലെ ഭട്ട് കുടുംബത്തിലാണ് ബാജി റാവു ജനിച്ചത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിതാവ് ബാലാജി വിശ്വനാഥ് ഛത്രപതി ഷാഹു മഹാരാജിന്റെ പേഷ്വയും അമ്മ രാധാഭായി ബാർവെയുമായിരുന്നു. ബാജി റാവുവിന് ചിമാജി അപ്പ എന്ന ഇളയ സഹോദരനും അനുബായി, ഭിഭായി എന്നീ രണ്ട് ഇളയ സഹോദരിമാരും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ആദ്യ കാല ജീവിതം :

ബാജി റാവു ചെറുപ്രായത്തിൽ തന്നെ സൈന്യത്തോട് അഭിനിവേശം പ്രകടിപ്പിക്കുകയും പലപ്പോഴും സൈനിക പ്രചാരണങ്ങളിൽ പിതാവിനൊപ്പം പോകുകയും ചെയ്തു. മറാഠ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ ശിവാജിക്ക് ശേഷം ഏറ്റവും ആഘോഷിക്കപ്പെട്ട വ്യക്തിത്വമായിരുന്നു ബാജി റാവു. ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ മറാഠ മേധാവിത്വവും വടക്ക് രാഷ്‌ട്രീയ മേധാവിത്വവും സ്ഥാപിക്കുന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേട്ടങ്ങൾ. പേഷ്വാ ബാജിറാവു 20 വർഷത്തെ ഔദ്യോഗിക ജീവിതം നയിച്ചു. ബാജി റാവു 1719 മുതൽ ഡൽഹി കീഴടക്കുവാനുള്ള ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നു. ചെങ്കോട്ടയിൽ മറാഠ ധ്വജം പാറുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വപ്നമായിരുന്നു. ആ സമയങ്ങളിൽ മുഗൾ സാമ്രാജ്യം ശിഥിലമാകുകയായിരുന്നു. വടക്കോട്ട് മറാഠ വ്യാപനം നടത്തിയാൽ ചെറുക്കാൻ അവർക്ക് കഴിയില്ലെന്നും അദ്ദേഹം കണക്കു കൂട്ടി. 1720-ൽ ബാജിറാവുവിന്റെ പിതാവ് പേഷ്വ ബാലാജി വിശ്വനാഥ് അന്തരിച്ചു, മറ്റുള്ളവരുടെ എതിർപ്പ് അവഗണിച്ച് ഛത്രപതി ഷാഹു 20 വയസ്സുള്ള ബാജി റാവുവിനെ അടുത്ത പേഷ്വയായി നിയമിച്ചു.

പേഷ്വ ആയി നിയമനം :

1720 April 12 ന് ബാജിറാവുവിന്റെ പിതാവ് പേഷ്വ ബാലാജി വിശ്വനാഥ് അന്തരിച്ചു, മറ്റുള്ളവരുടെ എതിർപ്പ് അവഗണിച്ച് 1720 ഏപ്രിൽ 17-ന് പേഷ്വാ ബാലാജി വിശ്വനാഥിന്റെ പിൻഗാമിയായി 20 വയസ്സുള്ള മകൻ ബാജി റാവുവിനെ അടുത്ത പേഷ്വയായി ഛത്രപതി നിയമിച്ചു.
മറാഠ സാമ്രാജ്യം സ്വയം പ്രതിരോധിക്കാൻ ശത്രുക്കൾക്കെതിരെ ആക്രമണം നടത്തേണ്ടതുണ്ടെന്ന് പേഷ്വ ബാജി റാവു ഛത്രപതി ഷാഹുവിനെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി. ബാജി റാവു മാൾവ ( മധ്യപ്രദേശ് ) വരെയുള്ള മറാഠ വ്യാപനത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ചു. മുഗൾ സാമ്രാജ്യം തകർച്ചയിലാണെന്ന് അദ്ദേഹം ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു, ഉത്തരേന്ത്യയിലേക്ക് ആക്രമണാത്മക വ്യാപനത്തോടെ സാഹചര്യം മുതലെടുക്കാൻ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചു. ബാജി റാവു മുഗളന്മാരുടെ ക്ഷയിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമ്പത്തിനെ ഒരു മരത്തോട് ഉപമിച്ചു,

“മരം അത് അതിന്റെ വേരിൽ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടാൽ അത് തകർന്നുവീഴും.
നമുക്ക് വാടിപ്പോകുന്ന മരത്തിന്റെ തടിയിൽ അടിക്കാം, കൊമ്പുകൾ സ്വയം വീഴും. എന്റെ ഉപദേശം കേൾക്കൂ, അട്ടക്കിന്റെ ചുവരുകളിൽ ഞാൻ മറാഠ ധ്വജം സ്ഥാപിക്കും.”

മുഗളരെ ഇല്ലാതാക്കുക, ഡൽഹി കീഴടക്കി മറാഠ ധ്വജം പാറിക്കുക എന്നതായിരുന്നു എപ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം. Destroyer of Mughal Sultanate എന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് വിശേഷണമുണ്ട്. ഛത്രപതി പേഷ്വക്ക് വേണ്ടി പൂനെയിൽ ശനിവാർ വാഡ എന്നൊരു വസതി പണികഴിപ്പിച്ചു, പിൻകാലത്ത് പേഷ്വ യഥാർത്ഥ ഭരണാധികാരിയായി മാറിയപ്പോൾ ഇത് മറാഠ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായി മാറി.

സൈനിക പ്രചാരണങ്ങൾ :

1728 മാർച്ച് 6ന്, ബാജി റാവു, നിസാമിന്റെയും
1728 നവംബർ 24 മാൾവയിലെയും
1731 ഡിസംബറിൽ ബുന്ദേൽഖണ്ഡിലെയും
1731 ഏപ്രിൽ 1 ഗുജറാത്തിലെയും
1736 ജനുവരിയിൽ രാജപുത്താനയിലേയും
1737 മാർച്ച് 28 ൽ ഡൽഹിയിലും ഡൽഹിയുടെ സമീപപ്രദേശങ്ങളിലും പേരിനു മാത്രമുണ്ടായിരുന്ന മറാഠ ആധിപത്യം ശക്തമാക്കി അവ പൂർണമായും മറാഠ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗമാക്കി മാറ്റി
1737 ൽ പ്രദേശത്തെ പോർച്ചീഗീസുകാർക്ക് നേരെയും പേഷ്വ ഒരു മറാഠ സൈന്യത്തെ സഹോദരൻ ചിമാജിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ (1761 ലെ അഫ്ഗാൻ / മറാഠ യുദ്ധത്തെ നയിച്ച സദാശിവ് റാവുവിന്റെ പിതാവ്) അയച്ചു, മറാഠകൾ അവരെ തോൽപ്പിച്ചു.

പ്രധാന യുദ്ധങ്ങൾ :

Battle of Palkhed (1728)
ശിഥിലമായ മുഗൾ സാമ്രാജ്യത്തിൽ നിന്ന് ഗണ്യമായ അളവിലുള്ള പ്രദേശവും സമ്പത്തും വേർതിരിച്ചെടുക്കാൻ ബാജിറാവു പേഷ്വായ്‌ക്ക് സാധിച്ചു.
1724-ൽ, മുഗൾ ഭരണം ഇല്ലാതാകുകയും, ഹൈദരാബാദിലെ ഒന്നാം നൈസാം അസഫ് ജാ ഒന്നാമൻ മുഗൾ ഭരണത്തിൽ നിന്ന് സ്വയം സ്വതന്ത്രനായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയും അതുവഴി ഹൈദരാബാദ് ഡെക്കാൻ എന്നറിയപ്പെടുന്ന സ്വന്തം രാജ്യം സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹം മറാഠകളുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന സ്വാധീനം നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് നിസാം പ്രവിശ്യയെ ശക്തിപ്പെടുത്താൻ തുടങ്ങി. ഷാഹുവിന്റെയും കോലാപ്പൂരിലെ മറാഠകളുടെയും രാജപദവിയുടെ അവകാശവാദം മൂലം മറാഠ സാമ്രാജ്യത്തിൽ വളർന്നുവരുന്ന ധ്രുവീകരണം അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ചു. രാജാവായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ട ഷാഹുവിനെ പ്രകോപിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു കോലാപ്പൂരിലെ മറാഠ വിഭാഗത്തെ നിസാം പിന്തുണയ്‌ക്കാൻ തുടങ്ങി. 1719 -ൽ സയ്യിദ് സഹോദരന്മാർ സമ്മതിച്ചതുപോലെ ഡെക്കാൻ പ്രവിശ്യയിലെ പല ഭൂവുടമകളും മറാഠകൾക്ക് നൽകിയ ചൗത്ത് നിർത്താൻ നിസാം തീരുമാനിച്ചു. ഇതിന്റെ ഫലമായി 1728 ഫെബ്രുവരി 28 – ന് മഹാരാഷ്‌ട്രയിലെ നാസിക്ക് നഗരത്തിനടുത്തുള്ള പാൽഖേഡ് ഗ്രാമത്തിൽ മറാഠ സാമ്രാജ്യത്തിനും ഹൈദരാബാദിലെ നിസാം-ഉൽ-മുൽക്കിനും ഇടയിൽ പൽഖേഡ് യുദ്ധം നടന്നു. യുദ്ധത്തിൽ മറാഠകൾ നിസാമിനെ പരാജയപ്പെടുത്തി. പേഷ്വാ ബാജി റാവു ഒന്നാമനും ഹൈദരാബാദ് നിസാമും 1728 മാർച്ച് 6-ന് മുംഗി-പൈതാൻ ഗ്രാമത്തിൽ വെച്ച് സമാധാന ഉടമ്പടിയിൽ ഒപ്പുവച്ചു. ഉടമ്പടി പ്രകാരം, പേഷ്വയ്‌ക്ക് ചില ഇളവുകൾ നൽകാൻ നിസാം സമ്മതിച്ചു.
* ഛത്രപതി ഷാഹു ഏക മറാഠ ഭരണാധികാരിയായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു.
* ഡെക്കാണിലെ ചൗത്ത്, സർദേശ്മുഖി എന്നിവ ശേഖരിക്കാനുള്ള അവകാശം മറാഠകൾക്ക് ലഭിച്ചു.
* പുറത്താക്കിയ മറാഠ റവന്യൂ കളക്ടർമാരെ വീണ്ടും നിയമിക്കും. ബാക്കി വരുമാനം ഛത്രപതി ഷാഹുവിന് നൽകണം.

Battle of Bundelkhand (1729)
രജപുത്ര വംശജനായ രാജാ ഛത്രസാൽ മുഗൾ സാമ്രാജ്യത്തിനെതിരെ കലാപം നടത്തി സ്ഥാപിച്ച സ്വതന്ത്രരാജ്യമാണ് ബുന്ദേൽഖണ്ഡ്. ബുന്ദേൽഖണ്ഡിലെ രാജാവായിരുന്ന ഛത്രസാൽ ബുണ്ടേലയ്‌ക്ക് വേണ്ടി, പേഷ്വാ ബാജി റാവു ഒന്നാമന്റെ കീഴിലുള്ള മറാഠ സേനയും മുഗൾ സേനയും തമ്മിലാണ് യുദ്ധം നടന്നത്. ഈ യുദ്ധവിജയമാണ് ഉത്തരേന്ത്യയിലേക്ക് മറാഠകൾക്ക് വഴി തുറന്നത്. മുഹമ്മദ് ഖാൻ ബംഗാഷിന്റെ കീഴിലുള്ള മുഗൾ സൈന്യം 1728 ഡിസംബറിൽ ബുന്ദേൽഖണ്ഡ് ആക്രമിച്ചു. യുദ്ധം ചെയ്യാൻ വയ്യാത്തതിനാൽ, ഛത്രസാൽ പേഷ്വ ബാജി റാവുവിനെ സഹായത്തിനായി അഭ്യർത്ഥിച്ചു. പേഷ്വ തിരക്കിലായതിനാൽ സഹായം വൈകി. ഛത്രസാൽ ആവർത്തിച്ച് ബാജി റാവുവിന്റെ സഹായം തേടിയെങ്കിലും ആ സമയത്ത് അദ്ദേഹം മാൽവയിൽ തിരക്കിലായിരുന്നു. തന്റെ ദയനീയാവസ്ഥയെ അദ്ദേഹം ഗജേന്ദ്രമോക്ഷവുമായി താരതമ്യം ചെയ്തു . ബാജി റാവുവിന് എഴുതിയ കത്തിൽ ഛത്രസൽ ഇങ്ങനെ എഴുതി:
“മുതലയുടെ പിടിയിൽപ്പെട്ട ആനയുടെ അതേ ദു:ഖത്തിലാണ് ഞാൻ എന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാം. എന്റെ വീരവംശം വംശനാശത്തിന്റെ വക്കിലാണ്. ബാജി റാവു, എന്റെ മാനം രക്ഷിക്കൂ.”
1729 മാർച്ചിൽ, പേഷ്വ ഛത്രസാലിന്റെ അഭ്യർത്ഥനയോട് പ്രതികരിക്കുകയും 25,000 കുതിരപ്പടയാളികളോടും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലെഫ്റ്റനന്റുമാരായ പിലാജി ജാദവ്, തുക്കോജി പവാർ, നരോ ശങ്കർ , രാംസിംഗ, ദവൽജി സോമവൻഷി എന്നിവരോടും ഒപ്പം ബുന്ദേൽഖണ്ഡിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു. ഛത്രസാലിന്റെ സേന മറാഠ സേനയിൽ ചേർന്ന് സേനാ ശക്തി 70,000 ആയി വർദ്ധിപ്പിച്ചു. ബാജി റാവുവിന്റെ സൈന്യം ബംഗാഷിനെ വളയുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിതരണ, ആശയവിനിമയ ലൈനുകൾ വിച്ഛേദിക്കുകയും ചെയ്തു. ബാജി റാവുവിനെതിരെ ബംഗാഷ് പ്രത്യാക്രമണം നടത്തിയെങ്കിലും പ്രതിരോധം തീർക്കാനായില്ല. ബംഗാഷിന്റെ മകൻ ഖൈം ഖാൻ തന്റെ പിതാവിന്റെ ദുരവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കുകയും പുതിയ സൈനികരുമായി എത്തുകയും ചെയ്തു. അവരെയും ബാജി റാവുവിന്റെ സൈന്യം ആക്രമിക്കുകയും പരാജയപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. “ഇനി ഒരിക്കലും ബുന്ദേൽഖണ്ഡിനെ ആക്രമിക്കില്ല” എന്ന കരാറിൽ ഒപ്പുവെച്ചുകൊണ്ട് ബംഗഷ് പിന്നീട് പോകാൻ നിർബന്ധിതനായി. ബുന്ദേൽഖണ്ഡിന്റെ ഭരണാധികാരി എന്ന നിലയിൽ ഛത്രസലിന്റെ സ്ഥാനം പുനഃസ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം ബാജി റാവുവിന് വലിയ സമ്മാനങ്ങളും കൂടെ തന്റെ മകൾ മസ്താനിയെയും പേഷ്വയ്‌ക്ക് നൽകുകയും ചെയ്തു. ഇവർക്ക് ജനിച്ച മകനാണ് ഷംഷേർ ബഹാദൂർ. 1731 ഡിസംബറിൽ ഛത്രസാൽ മരിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, അദ്ദേഹം തന്റെ പ്രദേശത്തിന്റെ മൂന്നിലൊന്ന് മറാഠ സാമ്രാജ്യത്തിന് വിട്ടുകൊടുത്തു. ഇത്രയും വേഗതയിൽ മറാഠ സാമ്രാജ്യം മാൾവ വരെ വ്യാപിച്ചത് പേഷ്വ ബാജിറാവുവിന്റെ പ്രയത്നം കൊണ്ടാണ്, അദ്ദേഹം സർവ്വ സൈന്യാധിപൻ കൂടെയായിരുന്നു.

ഡൽഹി യുദ്ധം (1737)
1737 ൽ നടന്ന ഡൽഹി യുദ്ധം ഡൽഹിയിൽ മറാഠകളുടെ ശക്തമായ സ്വാധീനത്തിന് കാരണമായി. 1736 ൽ മറാഠകൾ മാൾവയിലെ പ്രവിശ്യകൾ വിട്ടു തരാൻ മുഗൾ ചക്രവർത്തിയോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. മാൾവയിലെയും ഗുജറാത്തിലെയും മറാഠ ആധിപത്യം അംഗീകരിക്കാനും അവർ മുഗളർക്ക് സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തി. 1737 പേഷ്വാ ബാജിറാവു മുഗൾ ചക്രവർത്തിയോട് മാൾവയിൽ നികുതി പിരിക്കാനുള്ള അധികാരം വിട്ടു തരാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. എന്നാൽ മുഗൾ ചക്രവർത്തി ഇത് നിരാകരിച്ചു. മാൾവയുടെ സുബേദാരി അവകാശങ്ങൾ നിഷേധിക്കപ്പെട്ടതിനെത്തുടർന്ന് മുഗൾ ചക്രവർത്തിക്കെതിരെ ആക്രമണം നടത്താൻ ബാജിറാവു 1737-ൽ ഡൽഹിയിലേക്ക് സൈനിക മാർച്ച് നടത്തി. 1736 നവംബർ 12-ന് മറാഠ പേഷ്വാ ബാജിറാവു മുഗൾ തലസ്ഥാനത്തെ ആക്രമിക്കാൻ ഡൽഹിയിലേക്ക് മുന്നേറി.
1737 മാർച്ച് 28 ന് നടന്ന ഈ ഡൽഹി യുദ്ധത്തിൽ മുഗളരെ കീഴടക്കിയത് മുതൽ മറാഠ സാമ്രാജ്യം ശക്തിയാർജിച്ചു. ഈ യുദ്ധം മറാഠ സാമ്രാജ്യം വടക്ക് ഭാഗത്തേക്ക് കൂടുതൽ വ്യാപിക്കാൻ ഇടയായി. ഈ യുദ്ധം മറാഠ സാമ്രാജ്യത്തെ വടക്ക് ഭാഗത്തേക്ക് കൂടുതൽ വ്യാപിപ്പിച്ചു. മറാഠ സൈന്യത്തെ തുരത്താൻ ഹൈദരാബാദിലെ മുഹമ്മദ് ഷാ നിസാമിന്റെയും ഭോപ്പാലിലെ നവാബിന്റെയും സൈന്യത്തോട് മുഗൾ ചക്രവർത്തി സഹായം അഭ്യർത്ഥിച്ചു. ഹൈദരാബാദ് നിസാമും ഭോപ്പാൽ നവാബും മുഗൾ സാമ്രാജ്യത്തെ മറാഠകളുടെ ആക്രമണത്തിൽ നിന്ന് സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി യാത്ര തിരിച്ചു.

Battle of Bhopal (1737)
ഡൽഹിയിൽ നിന്നുള്ള മറാഠകളുടെ മടക്കയാത്രയിൽ നിസാം അവരെ തടഞ്ഞു. ഭോപ്പാലിന് സമീപം 1737 ഡിസംബർ 24 ന് മറാഠ സാമ്രാജ്യവും നിസാമിന്റെ സംയുക്ത സൈന്യവും തമ്മിൽ യുദ്ധം നടന്നു. മുഗൾ സൈന്യത്തിന്റെ വെള്ളത്തിൽ മറാഠകൾ വിഷം കലർത്തി. അവരുടെ സഹായവിതരണലൈനുകളും മറാഠകൾ തകർത്തു. നിസാമിനെ നേരിട്ട് ആക്രമിക്കുന്നതിനുപകരം ബാജിറാവു അടുത്തുള്ള നഗരം ഉപരോധിച്ചപ്പോൾ ഏതെങ്കിലും തരത്തിൽ നിസാം സേനയെ ശക്തിപ്പെടുത്താൻ നിസാം ശ്രമിച്ചാൽ അത് തടയാൻ 10,000 പേരടങ്ങുന്ന സൈന്യവുമായി സഹോദരൻ ചിമാജിയെ ബാജി റാവു അയച്ചു. ചിമാജി ഹൈദരാബാദിൽ നിന്ന് നിസാമിന് സഹായവുമായി വരുന്ന സേനയെ തടഞ്ഞു. ഡൽഹിയിൽ നിന്നുള്ള സഹായം മറാഠകൾ തകർത്തതിനെത്തുടർന്ന് മറാഠകളുമായി സമാധാന സന്ധിയിൽ ഒപ്പിടാൻ നിസാം നിർബന്ധിതനായി. മറാഠ പേഷ്വാ ബാജി റാവുവിന്റെ വേഗത്തിലുള്ള തന്ത്രങ്ങളാണ് പ്രധാനമായും ഈ യുദ്ധത്തിൽ മറാഠ വിജയത്തിൽ കലാശിച്ചത്. യുദ്ധത്തിൽ അവർ മറാഠകളോട് പരാജയപ്പെതോടെ. 1738 ജനുവരി 7-ന്, ഭോപ്പാലിനടുത്തുള്ള ദോറഹയിൽ പേഷ്വ ബാജിറാവുവും ജയ് സിംഗ് രണ്ടാമനും തമ്മിൽ ഒരു സമാധാന ഉടമ്പടി ഒപ്പുവച്ചു. മറാഠകൾക്ക് മാൾവയുടെ അധികാരം ലഭിച്ചു. ഈ വിജയത്തിൽ മറാഠകൾ മുഗളരിൽ നിന്ന് വലിയ പോഷകനദികൾ വേർതിരിച്ചെടുക്കുകയും, മാൾവ ( മധ്യപ്രദേശ് ) മറാഠകൾ പിടിച്ചെടുക്കുകയും ചെയ്തു. മുഗൾ രാജാവ് മാൾവ പ്രവിശ്യയും നർമ്മദയ്‌ക്കും ചമ്പലിനും ഇടയിലുള്ള പ്രദേശത്തിന്റെ കപ്പവും മറാഠകൾക്ക് യുദ്ധച്ചെലവായി 50 ലക്ഷം രൂപയും വാഗ്ദാനം ചെയ്തുകൊണ്ട് ഒരു ഉടമ്പടി ഒപ്പിടാൻ നിർബന്ധിതനായി. വലിയ മറാഠ ആക്രമണങ്ങൾ മുഗൾ സാമ്രാജ്യത്തെ ദുർബലപ്പെടുത്തി, 1739-ൽ നാദിർഷായുടെ ഡൽഹി അധിനിവേശ ആക്രമണങ്ങൾക്ക് ശേഷം, മുഗളന്മാർ കൂടുതൽ ദുർബലമായി.

Battle of Palkhed (1728)
Battle of Jaitpur (1729)
Battle of Dabhoi (1731)
Battle of Mandsaur (1733)
Battle of Delhi (1737)
Battle of Bhopal (1737)
Battle of Vasai (1739)
എന്നിവയായിരുന്നു പേഷ്വാ ബാജി റാവുവിന്റെ പ്രധാന യുദ്ധങ്ങൾ. ഇങ്ങനെ അനേകം വിജയകരമായ യുദ്ധങ്ങൾ കാരണം
” Undefeatable Maratha’s ”
എന്ന വിശേഷണം മറാഠ സാമ്രാജ്യം സ്വന്തമാക്കി.

1740 കളോടെ തുടർച്ചയായ യുദ്ധങ്ങളും സൈനിക പ്രചാരണങ്ങളും കാരണം പേഷ്വാ ബാജി റാവുവിന്റെ ശരീരം തളർന്നിരുന്നു. റാവർഖേഡിയിൽ ക്യാമ്പ് ചെയ്തപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് കടുത്ത പനി പിടിപെട്ടു, 1740 ഏപ്രിൽ 28-ന് അദ്ദേഹം മരിച്ചു. ചിതാഭസ്മം നർമ്മദാ നദിയിൽ ഒഴുക്കി. മറാഠ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ വിപുലീകരണത്തിന്റെ അടയാളമായി അദ്ദേഹത്തെ ഇന്നും ഓർമ്മിക്കുന്നു. 1740 ഏപ്രിൽ 28 ന് ബാജിറാവുവിന്റെ മരണശേഷം അടുത്ത പേഷ്വയായ മകൻ ബാലാജി ബാജിറാവു ഈ മറാഠ വ്യാപനം തുടർന്നു..